Iedereen die in ons land 55-jaar wordt, ontvangt een raming van zijn pensioen. Een vorm van service. Zodat je 10 jaar voor de officiële pensioenleeftijd weet dat je comfortabel met de handen in de nek in je zetel mag blijven zitten. Tenzij de boodschap alarmerend is. Dan heb je nog 10 jaar om zelf te proberen uw toekomstige financiële situatie recht te trekken. In juni was het voor mij zover.
1 maand op voorhand ontving ik van MyPension.be een omslag met daarin de melding dat de Rijksdienst voor Pensioenen (RVP) mijn rechten op € 217,42 / maand raamt. Dat was toch een pak minder dan waar ik op rekende.
Maar ik heb een gemengde loopbaan. Na 2 x lezen van de ambtelijke taal, bleek dat ik 1 gedeelte van mijn pensioenberekening in handen had. Ik ging er spontaan van uit dat ik in de weken voor mijn 55e verjaardag ook wel van de berekening van de Rijksinstituut voor de Sociale Verzekeringen der Zelfstandigen (sic) zou toegestuurd krijgen. Beide samen bedragen samentellen en de kous was af. Dacht ik.
Maar … dit is België. En dan kan het best ook minder vlot georganiseerd worden. Spontaan kwam de brief van RSVZ niet. Ik moest dus zelf een bijkomende berekening aanvragen. En …. bijna 4 maand na de brief van My Pension.be stak nu een glimmende brief van RSVZ in mijn bus. Ha, er komt nog € 977,85 / maand bij.
Samen steven ik af op een pensioen van -hou u vast- € 1.195,27 / maand.
Nu is het zo dat ik op mijn 21e afstudeerde en -na burgerdienst en korte periode in bijzonder tijdelijk kader statuut- in feite doorlopend voltijds gewerkt heb. Verder heb ik geen beroep gedaan op frivoliteiten als loopbaanonderbreking en diende ik ook geen zorgverlof op te nemen. Je mag dus zeggen dat ik tot het kleine percentage uit de bevolking behoor dat lang zal gewerkt hebben (een loopbaan van + 40 jaar).
Het bedrag waarop ik later recht heb (stel dat ik het haal, want de komende 10 jaar kunnen ziektes of ongevallen er nog voor zorgen dat ik de kaap van de 65 niet bereik), oogt in alle geval niet royaal. Niet eens genoeg om zonder problemen een verblijf in een rusthuis te betalen.
En dit gesteld natuurlijk dat onze overheidsschuld nog toelaat dat de wettelijke pensioenen volledig uitbetaald worden.
Nu ben ik van nature een bezig baasje en ben ik niet bij de pakken blijven zitten. Ik gebruik de aanvullende pensioenstelsels al een tijdje. Via mijn vennootschap heb ik een IPT voor mijzelf afgesloten én als zelfstandige betaal ik ook trouw mijn VAPZ-bijdragen. Al meer dan 20 jaar betaal ik aan mijn pensioenspaarverzekering. Sinds mijn 50e steek ik nog een tandje bij. Maandelijks probeer ik € 600 aan de kant te zetten binnen het kader van de 4e pensioenpijler. En volgend jaar is mijn hypotheek afbetaald en kan ik ook met langetermijnsparen starten.
Ik heb dus wel iets van de mier, die de zorgeloosheid van de krekel wel sympathiek vindt, maar ondertussen toch zelf zijn voorraad blijft inslaan.
Alleen wordt het door de huidige lage rentes op IPT, VAPZ, pensioenspaarverzekeringen en langetermijnsparen echt wel moeilijk om rendabel aan kapitaalsopbouw te doen. De rentes van spaarrekeningen, obligaties of Tak 21-verzekeringen helpen ook niet echt binnen de 4e pensioenpijler. Je moet met andere woorden vandaag in risicobeleggingen investeren om later uit de miserie te blijven. Maar risico houdt dus …. risico in. Je bent niet zeker dat je er je doelen mee haalt. Alleen weet je wel dat je ze zeker niet haalt als je blijft zweren bij de klassieke veilige producten. Een Catch-22 voor mijzelf en mijn generatiegenoten.
Zeker als je weet dat deze generatie een fors gestegen levensverwachting heeft : een 65-jarige man heeft nog gemiddeld 18,1 jaar en een 65-jarige vrouw nog gemiddeld 21,1 jaar voor de boeg (cijfers van 2012 uit Nederland).
Het is schuldige nalatigheid van de diverse regeringsformaties dat ze tot heden alleen maar lippendienst aan de vergrijzing bewezen hebben. Studies dat ze er zat aan te komen, zijn er immers genoeg. Maar het is evenzeer jammer dat de gemiddelde burger zich in slaap laat wiegen en gelooft in beloftes die niet vol te houden zijn.
Een financieel tandje bijsteken zal voor de meesten onder ons nodig zijn. En misschien moeten daar ook wel eens enkele taboes rond ons huidig leefpatroon bij sneuvelen. Zijn 2 of meer vakanties / jaar en jaarlijks een nieuwe i-Phone wel de echte prioriteiten die we moeten hebben?
Op deze site wordt een lans gebroken om je spaarinspanning te oriënteren naar Tak 23 beleggingen, waar duurzaamheid & respect voor mensen- en arbeidsrechten mee opgenomen zijn in de evaluatiecriteria. Wie wil immers -buiten een eenzelvige egoïst- zijn eigen toekomst veilig stellen ten koste van de veiligheid én de toekomst van anderen op deze planeet?