Om in te schatten van uit welke hoek de informatie, die je hier kan lezen, komt aangewaaid, is het nuttig dat ik het even over mezelf heb. Ik beperk me tot mijn professionele biografie. Mijn privéleven laat ik onder de mantel der liefde liggen.

Prehistorie

Ik ben in 1959 geboren en groeide op in West-Vlaanderen. Na opleiding tot maatschappelijk assistent werkte ik tot 1988 in Volkshogeschool Elcker-Ik Gent vzw. Dit was een organisatie, die enerzijds niet-diplomagerichte vorming over diverse thema’s aan volwassenen aanbood én gelijktijdig ook een progressief, pluralistisch centrum was waar diverse actiegroepen hun uitvalsbasis vonden. Werking rond vrouwenemancipatie, anti-kernergielobbying, mobilisatie tegen plaatsing van atoomwapens in België (VAKA), …. werden er ondersteund.

Carrière-switch in 1989.

In 1989 maakte ik een carrière-switch. Het bank- & verzekeringskantoor van mijn ouders was aan opvolging (of verkoop aan derden) toe. Ik zocht op dat moment naar een andere beroepsuitdaging, maar dacht in eerste instantie actief te blijven binnen de sociaal-culturele sector. Een vriendin wees me er op dat ik de overnamekans van het ouderlijk kantoor toch beter diende te bekijken. Omdat het een kantoor was met een bestaand klantenbestand & omdat het om een makelaarskantoor (dus niet-gebonden aan 1 bepaalde verzekeraar) ging, zag ik hier toch de mogelijkheid in om vrij – & ongebonden advies te verlenen. Geforceerde productverkoop was immers het laatste wat ik wou doen.

In vogelvlucht.

We zijn inmiddels meer dan 30 jaar verder. Ik zocht en vond mijn weg in de verzekerings- & beleggingswereld met vallen en opstaan. Tevens zag ik er de globalisering zich verder ontwikkelen. Werd ik meegesleurd in fusie- en defusiegolven van leveranciers en partners.  Ik zag hoe

• de focus op groei (via incentives  -reizen, cadeau’s – van banken en verzekeringsmaatschappijen wordt die groeiwortel ook voor de neus van de bemiddelaars gehouden) lag.
• verzekeringsmaatschappijen hun eigen commerciële doelstellingen lieten primeren op het zogenaamd algemeen belang (bijv. rendabiliteitsoverwegingen in autoverzekering hebben geleid tot dusdanige segmentering van de markt dat bepaalde consumenten (jongeren,…) op amper betaalbare premies aangewezen zijn.).
• ze hiermee het solidariteitsprincipe als oorspronkelijke kracht van verzekering opgaven.
• banken vanaf midden jaren ’90 tot 2008 hun klanten naar buitenbalansproducten lokten, omdat ze daarmee het risico in de schoenen van de klant konden schuiven én de instapcommissies alvast op zak staken.

Maar ik zag gelijktijdig ook hoe

• klanten zich vaak uit gemakzucht niet informeerden over hun eigen situatie én de mogelijkheden die voor hen ter beschikking staan.
• ze uit hebzucht kozen voor het goedkoopste product (geen aandacht voor kwaliteitsaspecten) of voor gevaarlijke opties (remember LSHP, First-rekening, Kaupthing Bank).

En natuurlijk zag ik bij mezelf ook hoe de exponentiële stijging van het productaanbod, de quasi permanente wijzigingen bij leveranciers in hun structuur, hun strategie of hun productvoorwaarden, de toename en het verloop van klanten in wijzigende leefsituaties,… het beheersen van de kennis en vaardigheden in de verzekerings- en beleggingswereld niet gemakkelijker maakten.

De financiële crisis.

En toen kwam 2008. De paniek en de vertwijfeling bij leveranciers, klanten en ook bij mezelf zijn moeilijk onder woorden te brengen. Gevestigde financiële instellingen als Fortis, Ethias, KBC, Dexia, ING,.. , waarvoor quasi iedereen zijn hand in het vuur had gestoken steken bleken plots reuzen op lemen voeten te zijn. Die hetzij vlug overgenomen moesten worden, hetzij overeind dienden gehouden te worden door forse overheidssteun. Dit leidde tot grote verontwaardiging bij publieke opinie & tot roep naar verandering.

De verandering beperkte zich echter bij veel consumenten tot een vlucht naar “zekerheid”. Onze spaarrekeningen groeiden aan tot ongekende hoogtes (*). En het begrip spreiding van risico verengde zich tot het kopen van dezelfde producten bij verschillende aanbieders. De gemiddelde (bemiddelde) Belg zal nu klant zijn bij 2 of 3 banken. En hiermee kan men weer rustig verder, want biedt de overheid immers geen uitgebreide garantie op ons spaargeld? In de slipstream van 2008 was die immers tot € 100.000 opgetrokken. Gelukkig is Vadertje Staat erg solvabel ;-).

En wat erna kwam.

Inmiddels zijn we met zijn allen weer 10 jaar ouder. De financiële crisis lijkt te zijn weggeëbd, na eerst de vorm van een landen- & muntcrisis (medio 2011) aangenomen te hebben. De budgettaire laksheid in sommige landen (Portugal, Italië, Ierland, Griekenland, Cyprus & Spanje) leidde er tot ravages met collectieve verarming als resultaat.  Na het doorbreken van het wereldrecord regeringsvorming in 2010-2011, stond ook de financiële geloofwaardigheid van België even onder druk. Te hopen is alvast dat de waarborgen die ons land in 2011 toekende om Dexia overeind te houden, nooit moeten uitgeoefend worden. De Belgische staatsschuld was hoger dan 100 % van het BBP op het moment dat Covid-19 uitbrak. Het is er sindsdien niet op verbeterd. Inmiddels verliet Groot-Brittannië de EU en is er oorlog in Oekraïne.

Maar ook de $ lijkt niet al te stevig. Door o.m. diverse oorlogen (Irak, Afghanistan,…) is ook de USA – de “politieman van de wereld” – een erg grote schuldenaar geworden. Ook daar pakt men de schuldproblematiek niet aan. Integendeel, de centrale bank liet er een paar jaar zijn geldpersen dag en nacht draaien. Pompen en nathouden? Een na een controversiële president als D. Trump pompt de huidige president Joe Biden weer volop geld (dat er niet is) in stimuleren van de consumptie. Nuttige investeringen in infrastructuur, sociale voorzieningen en onderwijs staan ook op de agenda.

We kunnen alleen maar hopen dat er geen plotse blijvende opstoot van inflatie (en rente) komt of de afbetalingsmogelijkheden van al die schulden zullen fictief blijken te zijn. Iets wat nu reeds af en toe doorschemert in de roep naar een (algehele) schuldkwijtschelding voor overheden.

Specialisatie: een noodzaak en een roeping.

Voor mijzelf heb ik in 2011 beslist om niet langer op alle slakken zout te leggen. Ik besloot mij te gaan toeleggen op verkoop van ethische fondsenbeleggingen. Daar zijn diverse redenen toe.

Voorbij de korte termijn

Enerzijds wil ik onafhankelijk zijn van de waan van de dag. In mijn meer dan 30-jarige carrière, heb ik immers gezien hoe zowel leveranciers van financiële producten als klanten nu eens voor product X, dan weer voor product Y kozen. Bijna zoals lifestyle-bladen ons de seizoenkleur van onze kleren voorschrijven.

Afstappen van valse veiligheid

Anderzijds vrees ik dat de rush naar “veiligheid” zoals we die nu kennen eerder lijkt op het gedrag van lemmingen, die allen bij gevaar dezelfde kant oplopen, dan dat het een verstandige – en rationele keuze is. Van lemmingen wordt gezegd dat ze zich soms en masse over een klip te pletter storten. Ik hoop dat we dit met het standaard spaarpatroon van vandaag ook niet aan het doen zijn. Het valt toch te vrezen dat velen uit angst het kind (lees: de andere spaar- en beleggingsmogelijkheden) met het badwater weggooien.

En zoals een kikker in een pan op het vuur geleidelijk went aan de stijgende temperatuur, nalaat uit het water te springen en zich daardoor laat dood koken, is een burger die uit angst permanent met zijn geld in spaarrekeningen blijft zitten, zich er misschien niet van bewust dat hij zijn eigen verarming organiseert. De vergoeding op zijn spaargeld is immers al jaren structureel lager dan de inflatie. Wie uit angst om geld te verliezen dus zijn geld op een spaarrekening oppot, is maar van 1 ding zeker. Namelijk dat hij doet wat hij juist niet wil doen: geld verliezen.

Ik vind niet het warm water uit.

Ik heb in de voorbije 30 jaar vastgesteld dat er erg veel ernstige- en betrokken mensen zijn onder verzekerings- en beleggingsmakelaars. Maar ik heb er toch ook moeten vaststellen dat er erg weinig aanbod is dat inspeelt op maatschappelijke vernieuwing en verantwoord ondernemen. Er is naast VDK Bank, dat zich meer en meer als duurzaam in de kijker zet, natuurlijk Triodos Bank, met zijn ethische spaarrekeningen en zijn enkele ethische fondsen. Verder zijn er een paar niet-onverdienstelijke initiatieven uit de NGO (niet-gouvernementele organisaties) zoals Alterfin, Incofin, Hefboom…

Ook mag niet onvermeld blijven dat enkele bank- en verzekeringsgroepen (BNP Paribas Fortis, Belfius & zeker KBC) een aanbod maatschappelijk verantwoorde beleggingen commercialiseren. Deze producten vonden eerder hun weg naar institutionele beleggers (vennootschappen, vzw’s zoals religieuze congregaties, overheid). De laatste jaren sijpelen ze ook door naar de particuliere klant. Ook Argenta sprong inmiddels op die kar.

De nieuwe coöperatieve bank (NewB)  ontwikkelde tot heden 1 product. Weliswaar in 3 versies (volgens de profielen defensief, gebalanceerd en dynamisch).

Beperkingen omzetten in mogelijkheden.

Omdat ik verzekeringsmakelaar ben, kan ik niet rechtstreeks beleggingsfondsen van de opgesomde bank- & verzekeringsgroepen verkopen. Ook is het niet mogelijk om er een structurele samenwerking mee aan te gaan. Belfius, BNP Paribas Fortis en KBC kenmerken zich juist door hun gebonden distributie (bankagent, verzekeringsagenten).

Een open, gediversifieerd ethisch beleggingsaanbod verspreidt via kanaal van verzekeringsmakelaars (die uit het aanbod van verschillende verzekeraars vrij kiest), heb ik in mijn carrière nooit aangetroffen. Ik ben waarschijnlijk de eerste makelaar in België, die zich hierop toespitste.

Deze blog wil op transparante wijze een lans breken voor het eigen aanbod. Ik probeer dit te doen door een waaier van invalshoeken te bespelen. Mijn bedoeling is dus commerciëel. Dit kon u ook zien aan de extensie van deze blog. Hij eindigt niet voor niets op .com.

Op de golven van mijn activiteit als makelaar.

Tussen begin 2015  en eind 2016 was de intensiteit waarop op de site bijdragen verschijnen lager. Ook de tijd besteed aan studiewerk rond ethisch beleggen is er toen wat bij ingeschoten. Reden hiertoe is dat een andere carrièreswitch (specialisatie in verzekeringen van elektrische voertuigen (zie Electric Car Insurance  of e-driveinsurance.be )) erg veel tijd opslorpte.

Sinds begin 2017 en tot heden is de de hogervermelde activiteit teruggevallen.  Ons aanbod bestaat momenteel uit meer dan 100 fondsen, waaruit we kunnen selecteren. Ook werkten we voor de beoordeling van deze fondsen inmiddels een waarderingssysteem uit. We combineren daarbij rendementselementen met niet-financiële gegevens om “best of both worlds” naar boven te pompen.

Uitgestoken hand.

Zo. Hiermee is met grove borstel mijn professionele biografie geschetst. En weet de lezer vanuit welke achtergrond ik kom en welke ideeën, inzichten of waangedachten ik achter mij aansleep.

Ik roep de lezer ervan op om met interesse kennis te nemen van de artikels die gepubliceerd worden. Reacties zijn gewenst. Vergeet nooit dat er verschillende opties zijn in jullie – en mijn leven. Wat ik schrijf is niet te nemen of te laten. Denk na over wat ik schrijf én verschil desnoods van mening. We leven gelukkig nog in een democratie. Daar mag dat. En niets belet om ook uw licht elders op te steken. Integendeel, dit is meestal verrijkend. Maar ik apprecieer het natuurlijk wel als je daarna terugkomt en je belegging via ons kanaal uitwerkt. We bieden je al onze informatie gratis aan. Gratis is voor ons géén synoniem voor vrijblijvend ;-).

Corona bracht een korte mini-crash.

Midden februari 2020 bleek dat een klein, maar agressief virus Europa in zijn greep begon te krijgen. Even later volgden ook de VS. Er volgde een drastisch koersdaling (einde eerste trimester 2020), waarna een eerste herneming plaatsvond. De herneming werd vooral gedragen door technologie-aandelen en bedrijven die profiteerden van de lockdown. Vanaf november 2020 (het moment waarop de eerste hoeraberichten over vaccins verschenen) kwam een kanteling. De koersen van bedrijven die afgestraft waren, klauterden terug recht.

Onduidelijke perspectieven.

De lange termijneffecten van de epidemie zijn in feite nog moeilijk in te schatten. We weten dat er wellicht een grote golf van falingen voor de deur staat en dat ook de schulden bij de overheden opgelopen zijn. Dit alles zou moeten leiden tot een depressie/recessie. Sinds medio 2021 is er een duidelijke afkoeling op de beurzen. Eerst daalden in de VS een pak aandelen met erg weinig visibiliteit, maar naar het einde van het jaar gingen ook de grote kleppers (meestal technologie-aandelen) voor de bijl. Dit wegens aantrekkende inflatie. Daar is nu bovenop de oorlog in Oekraïne gekomen. Naast een verwerpelijke dodentol is de economische schade nog niet te overzien. Zeker omdat Europa en de VS met erg zware financiële sancties uitpakten. Sancties die langs 2 kanten snijden. Dus niet alleen de agressor treffen. Vandaag de dag zijn de meningen verdeeld: sommigen oordelen dat we het ergste al gehad hebben. Anderen vrezen voor verdere escalatie. De kans bestaat derhalve dat voor een tijd de standaardinzichten rond financieel gewin onbruikbaar worden. Dit wegens het ons bevinden op onbekend terrein. Onze modellen en gebruikte normen hebben een dergelijke situatie (combinatie van landenoorlog binnen Europa, galopperende inflatie, hoog opgelopen overheidsschulden, …) nog niet meegemaakt. We zijn er ons extra van bewust dat we geen zekerheid én veiligheid op korte termijn kunnen garanderen bij beleggen. De komende maanden worden o.i. om die reden zeer onvoorspelbaar, maar ook zeer boeiend. Voor ons alvast geen reden om aan de kant te blijven staan.

(*):  In gans dit beleggingsdenken mogen we niet vergeten dat er onder de Belgische bevolking een steeds grotere groep mensen is, die niet meer aan sparen toekomen. Inmiddels leeft 1 op 7 mensen onder de armoedegrens.

(update: 02/03/2022)