Marketeers denken graag in schema’s. Als ze voldoende eigenschappen kunnen toewijzen aan een bepaalde categorie mensen, dan plakken ze daar een letterwoord op. Zodat er alvast een nieuwe doelgroep afgebakend is. Interessant voor commerciële akties. Zeker als het dan over profielen gaat die over (meer dan) voldoende koopkracht bezitten, is het bingo (lees: kassa,kassa). Om die reden zijn bijvoorbeeld de begrippen DINK en YUP 20 jaar geleden komen bovendrijven.
Maar waar er vakjes gebruikt worden, wordt de waarheid meestal geweld aan gedaan. De wereld zit nu eenmaal genuanceerder in elkaar.
Zo is er in het verleden vaak een link gelegd tussen DINKIES en YUPPIES en hedonisme . Wie géén kinderen had, maar wel over een dubbel inkomen beschikte of wie een jonge stedelijke professional was hoefde niet na te denken over zijn/haar gedrag. Er was genoeg geld (en er zou altijd genoeg geld zijn) om zich geen zorgen te maken. Met oogkleppen op kon men zich in zijn cocon van materialisme opsluiten en de rest van de wereld en haar problemen achter zich laten.
Vandaag (10/05/2013) schrikte ik op van een titel in De Tijd. Hij luidde ” Wall Street in de ban van de yuppie“. De aanhef van het artikel trok mijn aandacht. En ik verslikte mij in mijn koffie. Hij luidde
“Wie Wall Street wil charmeren moet yuppies lokken. Bakens van welstellende, weldenkende burgers. Tesla, Whole Foods en Green Mountains zagen hun koers exploderen”.
In de omschrijving die hier gebruikt wordt van yuppie zie je dat de tijd haar werk gedaan heeft. De Y die vroeger voor Jong stond is niet meer belangrijk, want het gaat hier over “weldenkende burgers“. Natuurlijk de originele yuppies zijn inmiddels ook allemaal 20 jaar ouder. Ze zijn zowat het equivalent geworden van “Les Bourgeois” waarmee Jacques Brel hen met vitriool schetste.
Of die Ray Davis hier als frontzanger/componist van The Kinks afmaakt.
Dat het artikel mijn aandacht trok had vooral te maken met mijn interesse in Tesla, dat zopas zijn 1e kwartaalresultaten 2013 bekend gemaakt had en daarin voor het eerst in 10 jaar winstgevend was. Ik volg dit bedrijf al sinds oktober 2010, toen ik op zoek naar informatie over een volgende wagen reductie van mijn ecologische voetafdruk (als verzekeringsmakelaar hebben mijn frekwente – en niet te vermijden autoverplaatsingen hun impact) als kwalitatief criterium naar voor schoof. In een gelijktijdige opwelling van opwinding (over wat men bij Tesla klaarstoomde) & verontwaardiging (waarom kan de reguliere autoindustrie dit niet) heb ik hen toen een voorschot op aankoop bezorgd. Ik heb aan dit bedrijf en zijn CEO Elon Musk in juni 2012 reeds een artikel gewijd. U kan het hier nogmaals nalezen. Het was trouwens in een artikel uit de Tijd van september 2010 dat ik het bedrijf voor het eerst vermeld zag.
Het artikel van vandaag vond ik op zijn zachts gezegd nogal tendentieus. In die mate zelf dat ik tijdens de rit naar kantoor de noodzaak voelde de redacteur ervan, Kurt Vansteeland, een persoonlijke mail te sturen met informatie die tot meer nuance in de toekomst konden leiden.
Omdat ik dus al min of meer in mijn wiek geschoten was door de berichtgeving over Tesla Motors, informeerde ik mij ook even over de andere “yuppieaandelen die stevig terrein wonnen”.
In het artikel werd Green Mountain beschreven als een “hippe koffiebrander” terwijl Whole Foods als een “organische supermarktketen” neergezet werd. Ook beiden verdienen m.i. beter dan de stempel “Yuppie”. Gezien daar voor de oppervlakkige lezer zeker nog de geur van plat materialisme aan vastzit
Beide bedrijven voeren immers duurzaamheid hoog in hun vaandel en breken ook een lans voor Fair Trade. Bedrijven die met andere woorden gaan voor de lange termijn en niet voor het snel gewin. En waar ik mij met Ethisch Beleggen zou thuis kunnen voelen. Waar ik zelfs onrechtstreeks ook in investeer, gezien bijv. Whole Foods per 31/03/2013 2,3 % van de portefeuille van het Triodos Sustainable Equity Fund uitmaakte. En dit fonds ook in mijn eigen gespreide portefuille vertegenwoordigd is en waar ik maandelijks telkens nog een stukje bijkoop.
Bij dezen ben ik dus ontmaskerd als Yuppie (Y oung U rban P rofessional) .
Laat ik dit maar als een Geuzennaam beschouwen. Op bijna 54-jarige leeftijd nog het predicaat Jong opgespeld krijgen, slaat hopelijk niet alleen op mijn uiterlijk 😉 , maar ook op mijn hart en mijn karakter. Stedelijk ben ik zeker, hoewel velen Gent als een groot uitgevallen dorp blijven beschouwen. En ja, ik kan er ook mee leven om als Professioneel omschreven te worden.
Al bij al kon ik het dus slechter getroffen hebben. En is het m.i. ook niet zo erg dat beleggers deze bedrijven ontdekken en hun koersen omhoog stuwen.