Dat we als beleggers het hoofd koel moeten houden, dat weten we wel. Maar het is moelijk om dit in de praktijk vol te houden. Emoties vertroebelen ons zicht gemakkelijk. Hetzelfde gebeurt met onze verwachtingen.

We denken slim te zijn en extrapoleren onze inschattingen:

We verwachten dat ons wagenpark elektrisch wordt en kopen aandelen van Tesla of van bedrijven die actief zijn in de basisstoffen, zoals Lithium waarmee batterijen gemaakt worden.

We verwachten dat de Brexit zal leiden tot een daling van het Pond én verlies van marktaandeel bij Britse bedrijven en we nemen even afstand van die markt.

Maar er moet weinig gebeuren of de basisveronderstellingen waarop we onze strategie bouwen komen onder druk.

• De Brexit-saga, die per 29/03 afgerond had moeten zijn, herinnert ons terug aan het gebrek aan zekerheden waarin beleggers keuzes moeten maken. Voorlopig heeft het ontbreken van enig zicht op een regeling, van de vraag naar een kort uitstel geen noemenswaardige rimpeling op de aandelenmarkt veroorzaakt. Globaal gezien stegen de beurzen rustig verder.
• Hetzelfde gebeurde met de renteverwachtingen. Waar iedereen verwachtte dat de rente in de VS nog zou stijgen, is dit enkele maanden later al weer erg onzeker. En waar de ECB in Europa eind vorig jaar aankondigde de QE te zullen stopzetten, komt er na stopzetting nu toch een soort QE Light (van 09/2019 tot maart 2021).

Die trendomkering lijkt door de beurzen op voorhand ingecalculeerd. De meeste beleggers die in de laatste maanden van 2018 behoorlijke verliezen opgelopen hebben, kijken – mits ze niet in paniek verkochten – inmiddels terug aan tegen winst. Dit terwijl verliezen ophalen mathematisch gewoon lastiger is (als een waarde van 100 naar 80 daalt, spreken we van een verlies van 20 %  80/100 = 0,8) , maar een stijging terug naar 100 vergt een winst van 25 % (100/80 = 1,25 ).

Ook onze eigen portefeuille, welke in 2018 afklokte met een verlies van 11,11 % (en die dus met 12,5 % moest stijgen om dit verlies goed te maken) heeft deze kaap gerond. Ze noteert nu op + 13,00 % sinds jaarbegin (inclusief de bijstortingen waarop ook instapkosten dienden betaald).

Maar het is zoals met die 1e zwaluw. De weerkundige lente mag dan wel in het land zijn, er moeten meer signalen komen om van 2019 een positief financieel jaar te maken.

En of dit lukt door gewoon de geldkraan open te draaien voor bevrediging van momenteel niet-gefinancieerde behoeftes is een punt van discussie. Dat de MMT (Modern Monetary Theory) terug “opgeld” maakt, is natuurlijk niet verwonderlijk. Ze werd 10 jaar geleden al boven onze hoofden uitgerold om het financieel systeem van instorting te behoeden. Waarom dan niet opnieuw geld bijdrukken om armoede te bestrijden en klimaat te redden?  Iets wat door een groot deel van de bevolking als een prioriteit, als al niet een morele plicht gezien wordt.  Hoe wervend en interessant dit ook klinkt, toch mag niet vergeten worden dat het terugdringen van een vloedgolf, nadat ze ons overspoelde blijkbaar niet evident is. Het is als proberen tandpasta terug in de tube te duwen. Iets wat alleen een hopeloos geknoei én geen resultaat oplevert. Waardoor het probleem in het mandje van de toekomst(ige generaties) gelegd wordt. In aanloop naar de regionale-, de nationale – en de Europese verkiezingen zullen ook hier in België terug MMT-voorstellen gelanceerd worden. De torpedo’s van de tegenstanders ervan worden al in stelling gebracht.