Je gelooft me niet, omdat niemand je dit heuglijk nieuws al  medegedeeld heeft?

En goed nieuws kan toch niet lang verzwegen blijven? Je hebt gelijk. Het is dan ook géén goed nieuws, maar toch kreeg iedere Belg er vorig jaar € 1.500 bij. Ik heb het over ons persoonlijk deel in de staatsschuld.

Toen ik vorig jaar deze blog opstartte, heb ik wat algemene pagina’s opgemaakt. U vindt ze onder ons logo via de zwarte balk. Onder andere deze was daarbij. U kon er toen lezen dat de Staatsschuld in België volgens www.staatsschuldmeter.be op +/- € 347.000.000.000 afgeklokt was (situatie 23/04/2012). Hadden we die op dat moment solidair  verdeeld en gelijkmatig uitgespreid over +/- 11.000.000 landgenoten, dan kreeg iedereen een deel van € 31.545. Vandaag  wou ik de pagina aanpassen omdat de fiscaal aftrekbare bedragen voor 3e pensioenpijlersystemen als pensioensparen en langetermijnsparen voor inkomsten 2013 al een tijdje bekend zijn en de pagina nog steeds de bedragen van 2012 vermeldde.

Ik kon het niet nalaten om zelf nog eens op de link met de staatsschuld te klikken en zag dat de teller ervan inmiddels opgelopen was tot boven € 363.000.000.000.  Behouden we de solidariteit en krijgt iedereen een gelijk deel, dan hangt er iedereen nu een schuld van € 33.000 boven het hoofd. Een stijging met 4,6 % .

Nu weet ik natuurlijk wel dat de cijfers op de klok van de staatsschuldmeter niet correct kunnen zijn. Al was het maar omdat de staatsschuld niet lineair stijgt, maar toch blijft de vaststelling hallucinant. Er mogen economen zijn die de staatsschuld relativeren, toch weten we dat schuld een zich zelfvoedend spook is (op schuld moet rente betaald worden). In feite leven we met zijn allen dus op geld dat we niet hebben. Geld dat ooit in de toekomst moet terugbetaald worden. Geld dat we nu opsouperen en in feite weghalen bij de komende generaties, want zij zullen moeten terugbetalen. We hebben dus niet alleen een te grote ecologische voetafdruk, maar onze

financiële voetafdruk is (mondiaal gezien zeker, maar ook op nationaal vlak) ook al niet bescheiden. De recente oprisping van Herman Van Rompuy dat de Belgen zich nog niet kapot bespaard hebben is in dit licht gezien dan ook een terechte vingerwijzing.

Wanneer zal iemand met het nodige gezag ook eens de gezamelijke overheden van ons land de principes van goed schuldbeheer bijbrengen? Misschien kan iedere parlementair eens het budget door www.budgetplanner.be halen. Dit is een website die de Vlaamse Overheid  speciaal voor schuldbemiddeling liet maken.  Mensen, die in de hulpverlening zitten (OCMW, ….) worden vaak met schuldbemiddeling geconfronteerd. En weten dat ontsnappen uit schuld dikwijls erg moeizaam gaat.

Het zou een geruststelling zijn en vertrouwen geven in de toekomst als er op een zinvollere manier bij de overheid aan schuldreductie gedaan werd. Nu leven we met zijn allen nagenoeg permanent in een regime van belastingverhogingen volgens het salami-principe (telkens kleine stukjes die er in feite amper toe doen worden uit onze zakken gehaald). Ook omdat iedereen weet dat de echte sanering nog moet gebeuren en niemand aanvoelt in welke richting de hakbijl zal vallen, hangt er een waas van lethargie over ons land en (een deel van) zijn bevolking.

Een parallel met de klimaatverandering ligt voor de hand. Ook daar zijn het niet de grote vervuilers die het meest onder de stijging van zeespiegel en van temperaturen zullen lijden. Het zijn juist de landen, die zelfs weinig schuld hebben aan opwarming die het slachtoffer zullen worden. Met betrekking tot de overheidsschuld zijn het ook niet de generaties die de schuld opgebouwd hebben, maar deze die hem zullen geërfd hebben, die de last zullen moeten dragen.

Indignez-vous (Neem het niet)! zou de vorige maand overleden Stéphane Hessel ook hier wellicht als tip aan opkomende generaties meegeven. En schaam u over zoveel “schuld”ig verzuim aan huidige en vorige generaties.