Zo nu en dan gaat een bankier, een verzekeringsagent of een verzekeringsmakelaar  op de loop met het geld van diens klanten. Momenteel is er in Vlaanderen weer een nieuwe beerput opengebarsten. 1 waarbij “verzekeringsmakelaars” klanten voor ruim 250 miljoen euro hebben opgelicht.

Het is enerzijds een zoveelste misbruik van vertrouwen door financiële tussenpersonen gefaciliteerd door gemakzucht en geldzucht van de klant. De realiteit is immers dat mensen vaak meer aandacht besteden aan de kwaliteit van de advocado die ze in een supermarkt willen aankopen, dan aan de belegging waarop ze hun zuurverdiende centen willen laten renderen

Het is anderzijds een zoveelste bewijs dat ondanks verbeterde procedures en controles de mazen van het net nog groot blijven voor wie echt van kwade wil is.

Het is helaas ook de zoveelste keer dat media de kans zien om met een schandaal uit te pakken zonder echt aan duiding te doen en waarbij derden (o.m. advocaten, zie ook verhaal van witte ridder Geert Lenssens eind januari ll.) het gebeurde aangrijpen om zich te profileren.

Resultaat van dit alles: verdachtmaking die ook afstraalt op bonafide tussenpersonen en afbranden van een financiële structuur, die ook ten goede kan aangeduid worden. U verzint zelf wel een zin met woorden als  ‘kinderen’, ‘badwater’ en ‘weggooien’.

Ons kantoor (en zeker onze werking rond Ethisch Beleggen) werkt ook met de nu weer vermaledijde Tak 23-producten. Meer zelfs, we werken ook met verzekeraars uit het buitenland. Zelfs met enkele verzekeraars, die in het concrete dossier genoemd worden. Moeten we daar nu beschaamd over zijn? Natuurlijk niet.

Maar kritisch zijn én blijven kan natuurlijk nooit kwaad.

We erkennen dat de vastrentende producten erg weinig rendement genereren én dat daardoor de kans bestaat dat mensen halsoverkop naar producten rennen, die ze eerder nooit enige aandacht gaven. Het weze goud, vastgoed, beleggingsfondsen, aandelen, Tak 23- producten, … . Iets kopen waarvan men de risico’s én de mogelijkheden niet kent, zonder zich hierover te informeren is nooit een goed idee.

Iemand die achter het stuur kruipt van een Ferrari zonder ooit met een auto gereden te hebben, zal wellicht de baan niet houden en uiteindelijk in een ziekenhuis belanden.Een verkoper die een Ferrari wil verkopen aan iemand die niet over een rijbewijs beschikt biedt uiteraard een niet-aangepast product aan. Dat kan natuurlijk niet.

De recent ingevoerde AssurMiFID-wetgeving legt verzekeringstussenpersonen sinds medio 2014 op loyaal te zijn ten opzichte van hun klanten. Wat beleggingen betreft wil men niet minder dan dat een aanbod passend (appropriate) én geschikt is voor de concrete klant.

Grote (en terechte) ambities dus, maar zullen ze ook sluitend zijn? Hoe streng de regels ook, steeds zullen er misbruiken zijn: verkopers die meer uit zijn op eigen gewin dan op het aanbieden van een aan de klant aangepast product. met het invoeren van de doodstraf is immers ook de misdaad niet verdwenen.

Daarom is het ook belangrijk dat de overheid iets doet aan de financiële ongeletterheid die in ons land heerst. In het onderwijs zijn eindtermen ingebouwd die de leerling/student op enkele vlakken klaar maakt om te functioneren in de maatschappij. Maar financiële basisvorming ontbreekt daar grandioos. Zo komt het dat mensen hun financiële behoeftes niet realistisch kunnen inschatten, ze vaak ten onder gaan aan overmatig krediet en ook relatief hulpeloos zijn tegen mooipraterij en verlokkingen. De overheidssite, WIKIFIN, mag dan een mooi initiatief zijn. Het is zeker niet voldoende.

Mensen weten ook dat er geen wonderproducten bestaan, maar zijn toch geneigd er in te geloven.

Het zou immers zoveel gemakkelijker zijn als we door 1 pil ons overtollig vetgehalte kwijtspelen in plaats van consequent op ons voedings- en ons bewegingspatroon te  moeten letten.

Als we door Win For Life (lotto als belasting op domheid) ons geen financiële zorgen meer moeten maken en hierdoor niet langer afhankelijk zijn van zorgvuldig budgetbeheer en gepland sparen en beleggen.

…

Maar zolang we onszelf in de maling nemen door goedgelovig de reclameboodschappen, in pers, op TV of ook door blitse mannen en vrouwen uit de zakenwereld voor waar aan te nemen, roepen we rampspoed over onszelf af.

 

Initiatieven uit de financiële sector om iets aan die financiële ongeletterdheid te doen, blijven eveneens meer dan welkom. Net als alle bronnen trouwens die hierbij helpen. Onze eigen blog heeft een tabblad LINKS voorzien waarin verwijzingen naar tal van financiële informatiebronnen. Ze staan daar niet voor niets, maar ter consultatie en lering.

Zolang mensen hun oplossingen zonder kritische zin toevertrouwen aan derden, zal er misbruik (mogelijk) zijn. Om het even welke regelgeving we ook opleggen. Dus geloof niet zomaar wat je ziet of wat gezegd wordt. In zijn post-Beatleslied GOD uit 1970 riep John Lennon ontnuchterd op om niet in idolen te geloven. En of je nu gelovig of atheïst bent, we moeten leren dat een oplossing voor onze situaties nooit zomaar door derden op een schaaltje aangeboden wordt. Wees kritisch, zelf op jezelf en je eigen opvattingen. Ga dus nog verder dan de halfgod Lennon, die besluit dat het enige waarin hij nog kan geloven zichzelf (en de obligate Yoko) is.

[embedplusvideo height=”384″ width=”584″ editlink=”http://bit.ly/1FEgP7V” standard=”http://www.youtube.com/v/Wv3ic6OOXns?fs=1″ vars=”ytid=Wv3ic6OOXns&width=584&height=384&start=&stop=&rs=w&hd=0&autoplay=0&react=1&chapters=&notes=” id=”ep3069″ /]

Oplichters moeten er uit. Laat daar geen twijfel over bestaan.  Maar enige vorm van zelfkritiek zou toch ook voor klanten mogen gelden. Het valt trouwens op dat ze in de pers terug tot “spaarders” gereduceerd worden en niet als “beleggers” benoemd worden. Past beter om ze de slachtoffersrol te geven. Want van beleggers is geweten: die moeten maar op de blaren zitten als het verkeerd gaat. Deze reductie zien we ook in de discussie over ARCO.

Welke spaarder zoekt het in onbegrijpbare exotische producten? Welke spaarder denkt ter goeder trouw dat het mogelijk is om zonder risico 6,7, 8,9 of 10 % per jaar rendement te halen?

Het zal toch vooral de combinatie van greed (hebzucht), lichtgelovigheid en (gewiekste) oplichterspraktijken zijn, die tot de rampen leiden.

Het is jammer dat daarbij weer een volledige beroepsgroep – de (verzekerings)makelaar – over 1 kam geschoren wordt.

Net zo jammer is het dat ook  nu weer Tak 23 als het paard van Troje, de glimmende verpakking die iets destructiefs verbergt, afgeschilderd wordt.

Het mag duidelijk zijn voor lezers van deze blog: Tak 23 is geen wondermiddel, maar het is ook niet de baarlijke duivel, die uw geld verschroeit. Een genuanceerd standpunt over de + en de – van Tak 23 kan je lezen onder het tabblad Tak 23 bovenaan deze pagina. Ons inziens kan het een bruikbaar middel zijn om gelden die je langere tijd kan missen op een gestructureerde manier te gaan beleggen. En dat doe je zoals het hoort. Door te spreiden en niet alles in 1 product te stoppen. Een Tak 23 kan perfect de mand zijn waarin je vele eieren kunt leggen.

Tot slot: waarom werken met buitenlandse verzekeraars als je in België ook al een ruime waaier van verzekeraars hebt? Tja, misschien omdat de Belgische verzekeraars niet uitblinken in grote creativiteit; Zo is het onmogelijk om met Belgische makelaarsmaatschappijen een voldoende gedifferentieerde duurzame beleggingsportefeuille op te bouwen. Er is gewoon niet genoeg aanbod. Dat buitenlandse verzekeraars hiervoor meer open staan (of althans een meer gevarieerd aanbod hebben), siert hen.

Dat ze in die variatie vaak ver (te ver) (ge)gaan (zijn), is dan natuurlijk weer niet OK. Maar wellicht is ook hier -buiten de beleidsverantwoordelijken / compliance-officers van de verzekeraar-  een onvoltooide politieke integratie binnen Europa aan te wijzen als veroorzaker van het leed.

Regelgeving met erg veel gaten -hier mogelijk tot stand gekomen door duchtig lobbywerk van de financiële sector- zorgt immers steeds voor uitwassen en onevenwichten. Of het nu gaat over Oosteuropese vrachtwagenschauffeurs , Poolse stukadoors of Angelsaksische verzekeraars,…. de mazen in het net worden bewust opgezocht voor eigen profijt. Het vrij verkeer van diensten, een basiscredo van de EU, hoe zinvol ook om vernieuwing te stimuleren, creëert vaak ook vernieling. Helaas niet alleen de beoogde creatieve destructie, waar economen zo tuk op zijn.

Een meer technisch visie op het huidige in de pers opgevoerde schandaal vindt u hier . En de reactie vanuit de vertegenwoordigers van de betrokken beroepsgroep kan u hier aantreffen.