Fake news! We worden er dagelijks mee bestookt. Links over rechts, rechts over links, andersglobalisten over kapitalisten, kapitalisten over andersglobalisten, vluchtelingenknuffelaars over vluchtelingenhaters, vluchtelingenhaters over vluchtelingenknuffelaars,…

Wie zich vastbijt in 1 overtuiging zonder die geregeld tegen het licht te houden, heeft na verloop van tijd blijkbaar meer en meer verharding in zijn standpunt nodig om de barsten, die de realiteit met al zijn nuances in de eigen opvatting aanbrengt, te kunnen negeren.

Als je zoals ik af en toe eens wat tijd op Facebook doorbrengt en ook mensen van diverse pluimage als vriend/kennis accepteerde, dan schrik je vaak van de extremiteiten die je er aantreft. Het is daarbij niet zeker dat het nu ergers is dan vroeger. Facebook lijkt gewoon het digitale equivalent van de voormalige toogklap. Het feit dat je een mening post zonder het risico van een klap op je gezicht te krijgen (iets wat wel het geval kon zijn als alcohol de geanimeerde discussie aan de toog oppookte) maakt alleen dat we wat minder terughoudend zijn in onze standpunten.

Zo werd mijn aandacht recent getrokken door een Facebookpost, waarbij met 1 pennentrek (hieronder het volledige citaat)

Hier zit de echte graaicultuur…..de heersers over het wel en wee van onze verzorgingsstaten!
Grafiek du Jour: De beurshausse die in 2009 begon is de op 2 na meest lucratieve ooit (+294%)

én een illustratie de vinger gewezen werd naar wie echt de motor was van de graaicultuur en voor wie we met zijn allen al jaren aan het inleveren zijn. Met name: de belegger. De illustratie die daarbij gevoegd werd was de onderstaande:

Wat zie je dan?

• Wie op het dieptepunt van de financiële crisis een zijn geld belegde, heeft een kleine 100 maanden later (+ 8 jaar) een winst gemaakt van 294 %.
• En ook in het verleden hebben dergelijke winstgolven de markt overspoeld.

Nu weten we natuurlijk dat je met statistiek én met grafieken alles kan bewijzen. Godfried Bomans leerde ons reeds dat een statisticus kan verdrinken in een rivier met een gemiddelde diepte van 1 meter .

Tekst en grafiek wijzen maar in 1 richting: Er worden door beleggers onverantwoord hoge winsten gemaakt. Profiterend schorremorrie, dat zijn ze die beleggers. Quod erat demonstrandum.

Maar is dit niet te kort door de bocht?

1. ten eerste gaat men er van uit dat er belegd werd op het absolute dieptepunt van de financiële crisis. Nu ken ik zelf erg weinig mensen die de koelbloedigheid hadden om midden maart 2009 in de markt te stappen. Al nagenoeg 2 jaar was er niet anders dan negatief financieel – en economisch nieuws over ons hoofd uitgestort. De aandelenbeurzen waren gemiddeld met meer dan 50 % gezakt. Niemand wist in maart 2009 echt of dit het einde van de daling was. “Never cath a falling knife” indachtig, zullen de meesten op dat moment aan de kant zijn blijven staan. Quai alleen iemand als Warren Buffett die zegt greedy te zijn wanneer het bloed door te straten vloeit, zal genoeg durf gehad hebben om in te stappen.
2. ten tweede gaat men er ook van uit dat diezelfde instappers niet in de markt zaten in 2007. Wie toen wel belegd was (en belegd bleef), zag de waarde van zijn belegging decimeren. Zie onderstaande grafiek.

   

   Hier zie je dat gemiddeld op anderhalf jaar tijd ongeveer 67 % van je kapitaal in rook opgegaan was (als waarde nam ik 1650 medio 2007 en 700 maart 2009). Wie in 2007 in de beurs zat en bleef zitten zal vandaag allesbehalve denken dat hij een prachtzaak deed. Zijn waarde van 1650 is inmiddels gestegen naar +/- 1950. Een stijging van +/- 18 % op 10 jaar. Afgerond ongeveer 1,5 % / jaar (Einstein leerde ons het wonder van de samengestelde interest kennen). Zoveel als je tot voor enkele jaren nog op je spaarrekening kreeg, zonder dat je daar risico voor diende te nemen. Wie (halverwege de daling in paniek) uitstapte heeft mogelijk nog niet eens zijn verlies volledig gerecupereerd. Want de meesten parkeerden hun waardeverlies in superveilige oplossingen. Oplossingen die ondertussen quasi geen rendement genereerden.

   Elementaire wiskunde, maar vaak vergeten: “om een verlies op de beurs goed te maken, moet uw winst een pak hoger zijn als uw verlies”.

   vb1: Je hebt bij aanvang € 100. Door crash daalt deze waarde tot € 50. U verliest op dat moment 50 % van uw inleg. Om terug te komen op € 100, moet de waarde van uw belegging met 100 % stijgen. (100 = 2/1 van 50).

   vb2: Je hebt bij aanvang € 100. Door een minicrash hou je nog € 80 over. Je verloor 20 %. Om uw verlies goed te maken moet de koers van je aandeel nu al met 25 % stijgen (100 = 5/4 van 80).

3. Wie belegt heeft meestal te maken met instapkosten én met taksen of belastingen (vb. vooraleer men zijn dividend kan herinvesteren gaat er momenteel een pak roerende voorheffing (momenteel 30 %) af). De kost wordt weggegraaid door de financiële instelling en de tussenpersoon waarlangs je belegd. De taks wordt weggegraaid door de overheid. Of die nu links of rechts geörienteerd is, maakt in dezen niets uit. En deze romen het rendement af. Wellicht (voorwaardelijk woordgebruik wegens geen verdere duiding ter beschikking ) werd dit element in de grafiek gewoon genegeerd.
4. In bovenstaande spreken we van een gemiddelde goed gespreide beleggingsportefeuille. Echter hoeveel particuliere beleggers (laat ons ze kapitalisten noemen) beschikt over dergelijke portfolio. We herinneren ons in dit land maar al te goed debacles als Lernout en Hauspie (waar velen al

   

   hun eieren in dezelfde spraaktechnologiemand legden en alles verloren). In de financiële crisis van 2008 en 2011 gingen hier niet alleen Arco over de kop, maar ook bijna het totale landschap aan beursgenoteerde grootbanken. Wie aandelen van Dexia of Fortis in zijn handen had, moest aanzien hoe die verkruimelden tot een fractie van hun originele waarde. Nochtans luidde de volkswijsheid vroeger dat bankaandelen bij uitstek de aandelen waren waarin de goede huisvader (m/v) mocht/moest beleggen.

5. Het blijft niettemin een feit dat de aandelenmarkten sinds het dieptepunt in 2009 (op enkele dipjes na) erg gestegen zijn. Die waarheid moeten we nu ook weer niet ontkennen. Maar is deze stijging gegarandeerd? Ben je morgen zeker dat je je nog op de huidige piek bevindt (of hoger)? Niet voor niets afficheren alle beleggingsfondsen dat rendementen uit het verleden geen garantie zijn voor de toekomst.

We kunnen dus door wat dichter naar de feiten te kijken vaststellen dat de sloganeske taal over de herauten van de graaicultuur geen stand houdt. Ze is goedkoop (sic), oppervlakkig en m.i. eerder te beschouwen als een uiting van de afgunstcultuur, waar we in leven. Een cultuur die het moet hebben van polariseren (wij <-> zij). Van het hebben van een vijand.

• Zij hebben het goed, terwijl wij moeten inleveren.
• Zij profiteren, terwijl wij ons kas moeten afdraaien.
• Doe de rijken de crisis betalen,
• Alle werklozen zijn profiteurs
• ….

Het doet onwillekeurig ook wat denken aan het bijbels verhaal (Lucas 6, 39-42) van de splinter in het oog van de ander.

Het is jammer dat het populisme en slordig denken ook toeslaat bij mensen, die au fond meer dan genoeg intellectuele bagage hebben om dit te overstijgen.

“Sociale media” verworden door hun alomtegenwoordigheid én vluchtig karakter eerder tot megafoon van de onderbuik en de ideologie.  Waarbij we vergeten om een situatie vanuit verschillende hoeken te bekijken.

Jammer om in tijden van overvloed in communicatiemiddelen te moeten vaststellen dat we met zijn allen deze middelen niet zinvoller inzetten. Dit zou voor iedereen veel verrijkender zijn.