Het label MVO (maatschappelijk verantwoord ondernemen) is voor sommige ondernemingen een hebbeding. Iets waar ze zich graag op beroepen in het kader van hun profileringsdrang. Maar beter nog is het een doorgetrokken beleidslijn in de werking van de onderneming. MVO bepaalt de relaties met leveranciers, stuurt het personeelsbeleid en ook het productieproces wordt tegen het licht gehouden: CO2-uitstoot, cradle to cradle, …. .

Of MVO ook doorstoot tot het financieel beleid van een onderneming is al een moeilijker punt. Voor de keuze van zijn bankaffiliatie is MVO vaak van minder gewicht dan de financiële aantrekkelijkheid of -überhaupt-de beschikbaarheid van de financiële oplossingen die men voor de bedrijfsvoering nodig heeft. Duurzame bankiers met een volledige portfolio oplossingen zijn nu eenmaal niet dik gezaaid.

Ook in het kader van het verloningsbeleid is er niet steeds de mogelijkheid of de aandacht om hier richting MVO te sturen. Hoewel er zich hier toch tendensen ontwikkelen: mobiliteitsbudget, fietsvergoedingen, keuze voor carpoolen (in combinatie met openbaar vervoer), …. Je leest er steeds meer over.

Een pad dat zeker ook nog op verdere ontginning ligt te wachten, is dit van het verduurzamen van de pensioenopbouw van zaakvoerders en personeelsleden. In het buitenland zijn tal van voorbeelden waar dit echt in de juiste richting gaat. Zoals het pensioenfonds van de Californische leerkrachten.

Maar België blijft België natuurlijk 🙁 .  Hoewel de WAP (wet op aanvullende pensioenen) o.m. via artikel 42 vol goede bedoelingen was om ook de tweede pensioenpijler te sturen richting duurzaam beleggen, moet toch de conclusie zijn dat er de laatste jaren niet echt een doorbraak gekomen is op dit vlak. Het uitrollen van de WAP werd natuurlijk ook gedeeltelijk de pas afgesneden door de financiële crisis van 2008-2009, waarbij het alle hens aan dek was om te overleven. Met welke kwaliteit kon later nog bekeken worden. Inmiddels zijn we meer dan 10 jaar na het invoeren van de wetgeving. Ons inziens toch tijd om aan een revival te denken.

Maar spontaan zal die er niet komen. In de hoofden van de mensen zit er nog teveel angst voor financiële verliezen en enkele spelers, die op de markt toch wat trendsetters waren op vlak van duurzaam beleggen (Ethias,Dexia Insurance België (DVV) en KBC) zaten in de hoek waar er klappen vielen. Ze hebben hierdoor wellicht aan veerkracht ingeboet om nu met vernieuwing uit te pakken, hoewel er nog steeds een structureel samenwerkingsverband hierrond bestaat tussen KBC en Candriam. Dit onder de naam Sepia.

Gedragsverandering zal dan ook wellicht in eerste instantie het werk moeten zijn van vooruitziende bedrijfsleiders of bedrijven (*).

Want is feite is het de logica zelf.  Je doet aan pensioenopbouw voor jezelf en je personeel omdat je wil dat deze het ook in de toekomst financieel goed hebben.

 

Maar wat ben je met een pak geld in de toekomst als de toekomst niet een betere versie is van vandaag? Een toekomst met nog meer luchtvervuiling, verdere uitputting van bodemrijkdommen, opwarming van de aarde met klimaatvluchtelingen die alle kanten (ook de onze) opstuiven, hypermoderne bewaping maar geen vredeswil in alle kampen, nog meer inkomensongelijkheid, uitbuiting van derdewereldbevolking, ….

 

Niemand die met zijn volle verstand erbij daar op afstuurt.

Zou het dan toch geen goed idee zijn om de kapitaalstromen die ontstaan in de sector van de pensioenopbouw eens tegen het licht te houden? De Belgische verzekeringsmarkt is daar echter er niet echt mee bezig. Buiten de reeds genoemde financiële instellingen, zie ik immers alleen binnen het aanbod van Delta Lloyd Life ook aanzetten tot duurzaam beleggen. Zijn er in je bedrijf of organisatie ook plannen om te starten met IPT, bedrijfsleidersverzekering of groepsverzekering? Kijk dan ook eens naar extra-financiële criteria, als ESG / SRI  .

Spontaan zal je verzekeringsagent of – makelaar die wellicht niet aanbrengen. Echter, je gaat een engagement aan om voor vele jaren een belangrijke som geld in financiële constructies te stoppen. Dan kan je toch beter je geld in een richting investeren die de zaken vooruithelpt in plaats van ten hoogste de status-quo te beogen.

(*): er zijn natuurlijk ook tal van vzw’s die naar geldstromen en personeel gemeten toch de concurrentie aankunnen met een uit de kluiten gewassen KMO. Ook die kunnen hier hun steentje bijdragen. Per slot van rekening breken sommigen ervan ook graag een MVO-lans in hun publicaties en/of in hun beleid.