De vraag van € 1 miljoen is waar de koersen van aandelen en de rente naartoe gaan. Niemand die het weet natuurlijk. De economische ontwikkeling gaat niet in een rechte lijn. Uit de COVID-19-pandemie zien we een versplinterd beeld. Een beeld dat nog het best omschreven werd door het begrip K-herstel. De scherpe val van de aandelen, die de uitbraak van Corona hier veroorzaakte, is kort daarop gevolgd door een herstel. Alleen zette dit herstel zich slechts door in een beperkt segment van de markt. Er is dus ook veel K-pot.

K-pop

Wie op bedrijven als Amazon, Nvidia, Microsoft, Apple, Zoom, Alibaba … mikte kan zijn winst niet op. Ze stegen tot astronomische hoogtes omdat iedereen thuiswerken, thuislevering, verdere digitalisering, … in versneld tempo zag ontwikkelen. Op enkele maanden lijkt gerealiseerd wat er anders ook zat aan te komen, maar dat toch nog jaren zou duren voor het een feit werd.

Ook bedrijven actief in de gezondheidszorg scoorden goed. Uiteraard een stevige omzet aan zieken en een urgente zoektocht naar een virus lagen hier aan de oorsprong.

K-pot

Maar er was ook een spiegelbeeld aan bovenstaande positieve ontwikkeling. Voor ganse sectoren lag het leven en de omzet plots stil en is het onduidelijk wanneer de herneming er zit aan te komen. De horeca- en hotelinfrastructuur kampen met leegstand, de evenementensector ligt op apegapen. De bankensector kan moeilijk inschatten hoeveel van haar kredieten door gebrek aan inkomsten bij de kredietnemer nog te redden zijn of op kantelen staan. Daardoor is er nog te veel onzekerheid over de al dan niet herneming van de pandemie in de komende weken/maanden.

Kiezen is verliezen?

De 2 benen van de K bewegen zich in tegenovergestelde richting. De ene in overdrive. De andere in underdrive. Personen werkzaam in de ene sector, kunnen zich moeilijk in de situatie van de andere sector inleven. Beleggers die de juiste accenten legden, konden hun geluk niet op. Voor wie een goed gespreide portefeuille had, was het al een succes als het rendement na de grote vakantie boven 0 uitkwam.

Even leek het er op (begin september) dat er een kentering kwam. Aandelen die het goed deden, leken over hun hoogtepunt heen. Alsof met vertraging toch het besef doordringt dat bomen niet tot aan de hemel groeien. Dat als de grote helft van de werknemers géén – tot een slecht – perspectief heeft, er uiteindelijk toch een rem op de consumptie en investeringen komt. De vinger op de knip omdat de toekomst somber oogt.

Inmiddels lijkt dit slechts een adempauze geweest te zijn. Toch houden veel beleggers rekening met het feit dat die All Time High niet eindeloos kan doorzetten.

• Sommigen verwachten turbulentie en schuilen met een groot gedeelte van hun geld in cash (om in te tekenen bij verwachtte terugval).
• Anderen neigen er naar om van groeiaandelen naar waarde-aandelen over te stappen.
• Nog anderen denken aan een geografische switch naar Emerging Markets en/of Europa.

De versplintering in opstelling konden we zeer duidelijk lezen in een artikel van 16/09/2020 bij IEX Profs: Wat zeggen de beleggingshuizen?

Niet op 1 lijn.

Dit alles doet wat denken aan de animatiefilmpjes La Linea van Osvaldo Cavandoli.

Een knorrig, maar duidelijk mannelijk, figuurtje loopt op een lijn. Tot de tekenaar plots de vlakke lijn aanpast. Het gaat naar omhoog, naar omlaag, in hobbels of in trapvorm. Soms gaapt er uit het niets een gat waar het figuurtje dreigt in te tuimelen. Op andere momenten ligt er een steen op de weg, staat er een muur in de weg of wordt het hoofdfiguur met een andere obstakel geconfronteerd.

De tekenaar lijkt de dilemma’s en onzekerheden in een mensenleven, maar ook de onvoorspelbaarheid van de evolutie van de economie en de richting van de financiële markten perfect uitgepuurd weer te geven.

Voor wie de richting wel duidelijk is.

Een niet toegelichte grafiek in het artikel van IEX Profs is de bovenstaande, afkomstig van M&G Investments.  Alle milleniumdoelen nog aan toe. De goede richting welke de (extreme) armoedebestrijding uitging zou met 22 jaar teruggeslagen zijn. Daar zijn niet echt woorden voor. Of toch: schaamte.

Omdat aandacht hiervoor in de meeste beleidsplannen ontbreekt. En als het er al instaat, is het nooit een prioriteit. Presidentsverkiezingen, handelsoorlogen, Vivaldi-coalities, voetbalcompetities én de strijd tussen Roglic en Podagar leveren meer clicks op.

In een periode van polarisatie tussen de 1 – en de andere 99 %, turen we meestal naar de overkant en minder naar de eigen onderkant. Zelfs duurzame beleggingsfondsen focussen zelden op verhelpen aan SDG 1.