Ik ben een verzekeringsmakelaar, die in zijn eigen praktijk vaststelde dat het thema “ethisch beleggen” door zijn leveranciers amper aangesneden werd. Ook bij mijn klanten kwam dit onderwerp de voorbije jaren slechts af en toe aan bod tijdens gesprekken over sparen, verzekeren of beleggen.
Zelfs na 2008, toen de financiële crisis in het Westen ei zo na op een kapitalistische meltdown uitdraaide, steeg de vraag naar transparantie & beleggingsalternatieven niet echt.
De meeste klanten focusten op “veiligheid” en plooiden terug naar hun spaarrekeningen, die ze nu -soms- wel bij verschillende bankinstellingen onderbrachten. Er was/is veel verontwaardiging over bankiersbonussen, maar slechts een klein gedeelte van de klanten besliste om de stap weg van hun bankier te zetten. Vrees om van de regen in de drop te komen? Gemakzucht om alle administratie mbt. overdracht te doen (hoewel er bankoverstapdienst opgestart is)? Te gebonden aan de eigen instelling door kredieten en dergelijke? Loyaliteit tov. bankbediende, die toch ook maar een radertje in het bancair systeem is en daarom niet moet afgestraft worden? … Er is hier bij mijn weten geen wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. De suggesties die ik hierboven maak zijn eerder buikgevoelens.
Banken en verzekeringsmaatschappijen reageerden zelf erg afwachtend in hun marketinginspanningen. Sommigen banken hadden natuurlijk zelf andere zorgen aan hun hoofd. Collega-bankiers (denk aan de kleinere banken ontstaan uit spaarbanken) wezen soms fijntjes op het feit dat hun rating beter was dan de geviseerde instellingen. De verkoop van fondsen en gestructureerde producten werd teruggedraaid (het feit dat de vraag hiernaar compleet ingestort was zal hier ook wel mee verantwoordelijk zijn). Bij mijn weten heeft alleen Argenta (en dan ook nog met enkele jaren vertraging) ingespeeld op het ongenoegen bij de consument door grote pancartes aan hun gevels op te hangen met opschrift “Hier krijgt U de bonus!”.
Verzekeraars (voor zover zelf niet in de problemen) zagen de kans schoon om hun levensverzekeringsproducten te promoten. Het pensioensparen via levensverzekering in plaats van via bankproduct verloor zijn duf imago en werd plots zowaar een “sexy” speerproduct. Verder werd er ingezet op promotie van Tak21-levensverzekering. Een product met gegarandeerde opbrengst (en mogelijks nog een extra winstdeelname) dat als alternatief voor lage rentes op spaarrekeningen en kasbons verkocht wordt aan mensen, die hun geld voor een lange tijd (minstens 8 jaar) kunnen missen.
Zowel banken als verzekeringsinstellingen zijn momenteel bezig met hun kapitaalsstructuur in regel te brengen met verstrengde solvabiliteitsregels (zogenaamde Basel III & Solvency II-nomen). Ze hebben méér dan hun handen vol met herschikking van balansen. Een extra reden waarom er zo gestreden wordt om behoud van spaargelden & minder promotie gevoerd wordt voor producten die buiten de balans van de bank gehouden worden.
Persoonlijk had ik verwacht dat de financiële crisis meer een kantelpunt kon zijn & dat meer klanten echt op zoek zouden gaan naar alternatieven voor het hedendaagse bankgebeuren.
Deze blog wordt zeker géén anti-bank blog, maar probeert een positieve mogelijkheid aan te bieden om anders om te gaan met spaargeld. Ik ben persoonlijk op zoek gegaan naar alternatieve beleggingsmogelijkheden binnen mijn werkterrein als verzekeringsmakelaar. En heb een aanbod ontwikkeld, waarbij belegd wordt met aandacht voor people, planet en profit. Dit aanbod wil ik u voorstellen. Het is een aanbod waar men verschillende kanten mee uitkan. Dus voor een grote doelgroep.
Voor iedereen? Neen. Het is vooral een aanbod voor wie geld op rekeningen staan heeft, waar hij/zij niet dadelijk plannen mee heeft. Voor geld dat je dus minstens 3, maar beter nog 5 jaar of langer kunt missen.
Met deze blog zal ik proberen om de kenmerken, de voor- & nadelen van mijn aanbod toe te lichten. Ik zal dat proberen kaderen in een maatschappelijke – en financiële context. Hoewel ik van mijzelf weet dat ik wel eens de neiging heb om met een belerend vingertje te zwaaien, zal ik toch proberen om de kwetsbaarheid en de onzekerheid eigen aan een zoekproces toe te laten. Er is immers géén 1 allesomvattend deugdelijk product te vinden dat én risicovrij én hoogrenderend is. Dus wat je hier zal vinden is zeker geen evangelie, wat te nemen of te laten is. Het is een goede grondhouding om kritisch te staan tegen wat hier gepubliceerd zal worden. En eventueel ook eens om het hoekje te kijken naar wat anderen over gelijkaardige onderwerpen publiceren. Voor zover het past zal ook ingegaan worden op vragen van lezers.
Om mijn aanbod concreter te maken, zal ik ook de samenstelling & evolutie van mijn persoonlijke portefeuille publiceren. Zo blijft één en ander minder vrijblijvend.
Mag ik je tot slot vragen om wat geduld te oefenen, tot het volledige plaatje bekend is. Dit zal slechts geleidelijk gebeuren. In de komende weken zal er meer vlees aan deze blog komen. Vergeet dan ook niet om er geregeld eens naar terug te komen.