Sinds het dieptepunt van de financiële crisis (maart 2009) ging het tot voor kort bijna continu hogerop voor wie aandelen en fondsen kocht.

Natuurlijk waren er enkele hick-ups (de Eurocrisis in 2010-2013, de Chinacrisis in augustus 2015,….).

Einde van het feest?

Sinds een goed jaar lijkt het alsof er wel een einde kwam aan het feest, maar niemand wou stoppen met dansen. Een beetje zoals Wile E. Coyote in zijn jacht op Road Runner de fractie van een seconde in de lucht blijft hangen én slechts dan tot het besef komt dat hij zijn hand overspeeld heeft. Wat volgt is een confrontatie met de zwaartekracht. Is dit de fase waar de financiële markten zich momenteel in bevinden?Na de financiële crisis en de noodgrepen die deze veroorzaakte, is natuurlijk lange tijd gedaan alsof de problemen voor zich uitgeschoven konden worden:

Meer geld in de economie pompen om het systeem aan de praat te houden. Rentes zo laag mogelijk houden. En er in de VS er nog een fikse belastingverlaging voor de rijken aan toevoegen. … Dit alles hield de motor draaiend.

Maar ooit zijn die medicijnen uitgeput en komt om de hoek kijken wat men probeerde uit het vizier te houden:

Hoge schuldgraad in de meeste Westerse landen, gestegen schuldgraad in Emerging Markets. Digitale disruptie in de economie op alle niveaus, waardoor de middenklasse er ook op achteruit gaat. Uitputting van bodemrijkdommen en milieuverontreiniging, die haar tol eist. …

Gebrek aan stuurkunst (staatsmanschap) om met een begeesterend verhaal met zijn allen de nodige structurele lange termijn stappen te zetten, zorgt er voor dat er een lawine van ad hoc-maatregelen uitgeprobeerd worden. Maatregelen waardoor men vaak op zichzelf terugplooit (denk Brexit, denk America First,…).

Rock Bottom (*)

Het vergaat Wile E. Coyote daarna niet goed. Onzacht knalt hij tegen de bodem aan. In een volgende aflevering is hij echter weer dusdanig gerecupereerd dat hij de jacht op Road Runner kan heropenen.

Lees de avonturen van Wile E. Coyote en Road Runner, als die van een belegger in zijn jacht naar rendement. Het lijkt alsof dit laatste ons al te gemakkelijk ontglipt.

Ligt dit aan de onbezonnenheid van de belegger?

Bij Wile E. Coyote is onbezonnenheid zeker aan de orde. Hij blijft maar proberen om Road Runner te verschalken. Keer voor keer tuimelt hij met een rotvaart de dieperik in. Hiermee bewijzend dat hij au fond waanzinnig is.

Toegepast op beleggers? Niet gaan voor het vlugge gewin waarbij je voorbij loopt aan jezelf en je doelstelling. Maar gestaag rennen, zonder u te laten opjagen door omstandigheden. In zijn streven naar rendement zou een belegger een lange afstandsloper moeten zijn. De korte afstand is eerder de discipline van de speculant.

Veerkracht

Als we toch iets van Wile E. Coyote kunnen leren is het zijn doorzettingsvermogen. De veerkracht om na de val niet groggy te blijven liggen, maar zichzelf samen te rapen en opnieuw te beginnen.

Het staat in schril contrast met het gedrag van de (beginnende) belegger.  Die denkt na een periode van voorspoed al vlug dat hij het in de vingers heeft en ontwaakt erg brutaal bij het keren van de kansen. Vaak verzucht hij dan “dit nooit meer!” en daarna plooit hij zich terug op oude gewoontes.

Jammer. Crisissen zijn immers inherent aan de evoluties in een kapitalistisch systeem. Het is een systeem dat leeft van creatieve destructie . Waar niemand blijvend winnaar is, maar dat zichzelf ook steeds vernieuwd. Omdat beurzen vooruitlopen op de reële economie, is het normaal dat zich daar ook af en toe crisissen manifesteren.

Wie de voorbije maand een pak van zijn (verwacht) rendement zag verloren gaan, doet er goed daar aan te denken. Niet panikeren en de rit uitzitten, is dan vaak de beste optie. Zorgen dat je emoties niet met je verstand aan de haal gaan.

Behoudens wanneer het volledige financiële systeem instort, komen er zeker terug kansen.  Kan de huidige malaise nog uitdiepen en kan ze ook lang duren? Natuurlijk kan dat. Niemand heeft een glazen bol.

Maar wie nu door de vloer gezakt is, heeft kans om via bodemvissen zijn verlies op te krikken. Mits hij  natuurlijk wel zijn lijn durft uitwerpen.

Het is een beetje zoals de koopjes tijdens de solden. Je koopt in die periode verstandig als je je niet door emotie laat leiden en alleen koopt wat je zeker morgen nog mooi zal vinden en dus echt zal dragen.

In periodes waarin koersen spectaculair dalen, worden ook waardevolle aandelen/fondsen meegesleurd. Omdat iedereen gelijktijdig naar de uitgang loopt, wint de afstraffing aan diepte.  Gestaag je eigen strategie verder volgen en zo mogelijk doorlopend geleidelijk bijkopen is al vaak een goede strategie gebleken.

Hoewel het er ook op aan komt om kieskeurig te blijven. Ga dus niet uit hebzucht het eerste het beste vallend mes gaan oprapen. Zoals gebeurde in tijden van de bankencrisis  toen veel beleggers blindelings Dexia of Fortis kochten in de op niets gestoelde overtuiging dat het nu wel niet nog lager kon gaan met hun beurswaardes.

****

(*) over veerkracht gesproken: Rock Bottom is ook de titel van het album dat Robert Wyatt uit zijn mouw schudde, nadat hij tijdens een wild feestje uit een venster viel en voor de rest van zijn dagen tot een rolstoel veroordeeld was. Het is na meer dan 40 jaar nog steeds een aanrader voor wie in het bezit is van avontuurlijke muzikale oren.