2 artikels uit blogs en nieuwssites trokken recent mijn aandacht: 10 retirement stats that will blow you away (USA Today) enerzijds en Hoe millennials voor hun 75ste op pensioen kunnen (Beleggersgids 24/04/2017). Ze drukken ons nogmaals op feiten waar we graag van wegkijken: onze derde (en mogelijk ook 4e) leeftijd is niet langer meer het El Dorado: een plaats waar we in alle vrijheid en zonder zorgen onze toekomst zullen doorbrengen.
Alle babyboomers zijn nog min of meer opgegroeid in een maatschappij waar er steeds meer ter beschikking kwam. Met de belofte dat dit een never ending story was en dat er derhalve voor ons gezorgd zou worden -van de wieg tot aan het graf- zijn we als het ware groot geworden. Meer en meer wordt duidelijk dat bomen niet tot aan de hemel groeien en dat er naast gemeenschapsvoorziening toch ook zal moeten ingezet worden op persoonlijke planning om de belofte aan een goede oude dag te kunnen waarmaken. Alleen zijn velen onder ons verleerd om voldoende lang vooruit te denken en vandaag duurzame inspanningen te doen om het morgen beter te hebben. Instant behoeftenbevrediging is aan de orde van de dag. We lijken allemaal dezelfde keuzes te maken bij de marshmallow-test.
[embedplusvideo height=”328″ width=”584″ editlink=”http://bit.ly/2pjgngz” standard=”http://www.youtube.com/v/QX_oy9614HQ?fs=1″ vars=”ytid=QX_oy9614HQ&width=584&height=328&start=&stop=&rs=w&hd=0&autoplay=0&react=1&chapters=¬es=” id=”ep3687″ /]
Uit het artikel in USA Today, een krant uit het land waar de sociale zekerheid minder uitgebouwd is dan hier, leren we dat -ondanks minder vangnetten (en dus meer noodzaak om zelf een inspanning te doen)- :
- 1 op de 3 Amerikanen geen enkele pensioenreserve aangelegd hebben. En van deze die het wel deden heeft 56 % een bedrag van minder dan $ 10.000 bijeengespaard.
- Meer dan 40 % van de alleenstaande bejaarden is voor meer dan 90 % aangewezen op de plaatselijke sociale zekerheid, welke ongeveer 40 % van het laatst verdiende inkomen uitkeert. Terwijl men er gemeenzaam van uitgaat dat je ongeveer 70 % van dit laatste inkomen nodig hebt om alle rekeningen te betalen.
- Derhalve leven behoorlijk wat (+ 25.000.000) bejaarde Amerikanen onder de armoedegrens.
- Verder blijkt dat slechts de helft van de huidige bevolking er vertrouwen in heeft dat zij wel genoeg sparen tegen het moment dat ze op pensioen zijn.
- Eén van de grootste angsten is dan ook niet dat men zijn dood vreest, maar dat men zijn pensioenspaarpot zal overleven. En aangezien meer dan 30 % van de 55-plussers nog geen jota aan de kant gezet heeft, is dit een terechte vrees.
- Het is dan ook niet verwonderlijk dat 1/3 van de Amerikanen accepteert ook na de pensioenleeftijd te zullen moeten doorwerken.
- Bijna 60 % van de gepensioneerden blijken ook geen voorziening aangelegd te hebben voor hun ontspanning terwijl ze hun pensioenplanning opstelden. Nochtans is inrekenen van de extra kosten verbonden aan het zinvol besteden van de vele vrijgekomen tijd een evidentie.
- Nochtans blijkt 46 % van de gezinnen bij pensionering meer geld te besteden in de eerste 2 jaar van hun pensioen dan tijdens hun arbeidsjaren. En 1/3 blijft dit patroon 6 jaar aan te houden.
- Nog volgens onderzoek zou een gemiddeld gezond koppel gedurende hun pensioen $ 377.000 aan gezondheidszorgen besteden.
- Wetende dat 1 op 4 65-jarigen vandaag ouder dan 90 jaar wordt en 1 op 10 zelfs ouder dan 95 jaar, is het na lezing van dit alles niet verwonderlijk dat gepensioneerden in de VS momenteel ’s lands sterkst groeiende groep gefailleerden uitmaakt.
Natuurlijk de VS is niet Europa. Maar dit is het gedrag in een welvarend land waar men weet dat er meer voor zichzelf moet gezorgd worden wegens gebrekkige collectieve voorzieningen. De realiteit leert ons dat men gemiddeld niet voldoende vooruitkijkt. Een conclusie die je niet kan ontkennen. Waarmee niet gezegd is dat je geen kritiek kan hebben een populaire site, die met erg suggestieve titels op clickbaits aast.
Het artikel uit De Beleggersgids brengt ons terug naar Europa en naar 2 generaties later . En ook daar valt op dat er een lans gebroken wordt om pensioen niet langer als business as usual te bezien, maar er actief en tijdig naar toe te werken. Omdat het wettelijk pensioen en de sociale zekerheid onder druk staan wegens de hoge schulden bij de overheid én het spaargeld ook al niets meer opbrengt, zal men hetzij pas veel later op pensioen kunnen, hetzij er tijdig over nadenken en er naar handelen: investeren in later en minder spenderen in vandaag.
De beide artikels confronteren ons met de noodzaak om tijdig en planmatig aan je financiële toekomst te gaan denken en er daarna zelf stappen te ondernemen. Regelmaat in inspanning en spreiding van risico zijn daarbij cruciaal. Nog al te vaak zien we dat hieraan voorbij gegaan wordt.
- Een periodiek spaarplan (niet op spaarrekeningen gezien gebrek aan rendement) waarbij stelselmatig in enkele beleggingsfondsen, aandelen, …. geïnvesteerd wordt is zeker een goed begin.
- Even uitrekenen hoeveel geld je wellicht nodig hebt om comfortabel in je toekomst te verblijven is ook een aanrader. Het resultaat ervan kan je wat afschrikken, maar door tijdig en met regelmaat te investeren geraak je er wel. En als je je al bewust bent van het probleem, ga je misschien andere prioriteiten laten devalueren tot “nice, but not must have”.
- En gebruik ook het volgende slimmigheidje: spaar in begin van de maand (nadat je loon uitgekeerd werd). Het helpt om een automatisme te kweken. Als het geld al van je zichtrekening geëvacueerd wordt, zal je minder behoefte hebben om het nog uit te geven en zet je quasi automatisch de tering naar de nering.
De derde leeftijd: het werd wel eens voorgespiegeld als the golden years. De jaren waarop je eindelijk tijd zou hebben om je zuurverdiende goudstukken te besteden. Meer en meer lijkt het er op dat een pak mensen er niet in slagen om voldoende goud aan de kant te leggen en ze op hun pensioenleeftijd nog hun nikkel zullen mogen afdraaien. Vergeet dus het idee dat de gebraden kippen in je (tandenloze) mond zullen vliegen. Kweek tijdig kippen én leer zelf koken. We helpen je om het daarbij ook nog duurzaam te doen.