Terwijl we ons stilaan op gang trekken voor COP26, ligt een groot deel van de financiële wereld momenteel wakker van Evergrande.

Zal dit  vastgoedconglomeraat overeind blijven of niet? En zo niet, op wiens hoofd vallen de brokken dan?  Dit injecteert onzekerheid in de beurzen. Onzekerheid die China nogmaals minder populair maakt bij beleggers. Het lijkt alsof de 2e economische macht ter wereld bij beleggers zijn eigen ruiten intrapt. Nadat de politieke inmenging bij Alibaba, Tencent, Pinduoduo, … al tot belangrijke verliezen op de China-indexen leidde in de voorbije maanden, is nu de (te) grote schuldenlast een bijkomend argument om uit de markt te vertrekken.

China: een grote muur van zorgen of van opportuniteiten?

Is China van plan om zich te ontkoppelen van het wereldwijde financieel systeem? Als dit het geval is, dan is de terugval nog niet op zijn eindpunt. Als dit niet het geval is, is het dan een opportuniteit om -als contrarian- in China te investeren?  Met een (per 26/09/2021) evaluatie van 13,9 keer de PE-ratio is de MSCI China nog niet echt sportgoedkoop. Begin dit jaar stond die nog aan 17 keer de PE-ratio (PE staat voor Price Earning, in het Nederlands de koers-winstverhouding). Op een jaar tijd was die met 40 % gestegen. Volgens Morgan Stanley kan er nog gezakt worden naar 13 x PE-ratio.

Ons inziens is er voldoende reden om aan te nemen dat China (wellicht niet op korte termijn) op lange termijn toch een noodzakelijke aanwezigheid in de portefeuille van een belegger is. De volatiliteit is er steeds groter geweest dan die in ontwikkelde markten en de politieke inmenging blijft een risicofactor. Maar de groei van de economie, de relatief lage staatschuld, … zijn argumenten om het meest bevolkte land ter wereld niet links te laten liggen. Een focus minder op productiecentrum voor de rest van de wereld, maar meer op welvaartsstijging voor de eigen bevolking is wellicht nodig voor wie er investeert.

Ondanks ons geloof in de verdere ontplooiing van China, heeft de paniek rond Evergrande deze maand toch ook een hap rendement uit onze portefeuille genomen.

Ondertussen in de VS: zorgen om schulden en om rente?

Maar de achteruitgang mogen we niet helemaal op de rug van Xi Jinping schuiven. In de VS hangt er ook somberte in de lucht. Niet alleen moet de president voor de zoveelste keer het schuldenplafond optrekken om zijn beleid te kunnen blijven aanhouden (op moment van schrijven gaan we er van uit dat dit zal lukken).

Maar ook zijn er stijgende zorgen over de economische vertraging (COVID-19 raakt maar niet onder controle) en over de hoge inflatie. Men verwacht er dat de FED de tapering (economisch steunprogramma door middel van opkopen van staatsleningen en hypotheken) zal afbouwen én mogelijk de rente vervroegd zal optrekken.

Vooral techaandelen en nieuwe beloftevolle marktspelers waren hierbij de speelbal. Bij stijgende rente zijn de moeilijk berekenbare -, maar torenhoge winstverwachtingen daar wellicht niet langer gegarandeerd. Bij een rente van 0 % is de toekomstige winst van bvb. $ 1.000 binnen enkele jaren nog steeds $ 1.000 waard. Bij een rente van 2 % verliest de $ 1.000 jaar na jaar een stukje waarde. Verwachte winsten in de toekomst als compensatie voor wdeinig winstgevendheid nu verliest dan zijn aantrekkingskracht. iets wat verkoopdruk genereert.

Resultaat in de portefeuille.

September was een slechte maand. Het YTD-rendement van onze eigen portefeuille zakte van + 14,79 % (eind augustus) naar + 11,18 %. Significant lager dus: -24,4 % op 1 maand tijd.

Maar vergeten we niet dat hier ook het versterkend effect speelt van de maandelijkse aankopen, die wij uitvoeren. In een dalende markt verliezen de stukken aan waarde, terwijl de aankoop ervan ook kosten veroorzaakte. Deze 2 effecten versterken elkaar, terwijl ze in eens tijgende markt elkaar +/- opheffen. Op zich is een aankoop bij een dalende markt niet erg. Deze veroorzaakt een hefboomeffect op het moment dat de markt weer aantrekt. Iets wat algemeen wel verwacht wordt. Maar wat uiteraard geen zekerheid is.