Besluiteloosheid op veel vlakken.

De vaudeville rond Brexit draaide een nieuw rondje. De premier zette het parlement buitenspel, maar het hooggerechtshof oordeelde dat die actie onwettig was. 1 maand voor de officiële exit uit de EU is er nog niets geregeld.

Ook onze regeringsvorming schoot niet echt op. Aan Vlaamse kant kwam er na meer dan een maand onderhandelen -met de partijen die in de vorige regering ook de dienst uitmaakten- op de valreep nog een akkoord. Voor de federale regering durven de protagonisten N-VA en PS hun tenen nog niet in het water steken. Tenzij ze achter de schermen bezig zouden zijn.

In de VN werd een klimaattop gehouden. Daarna kwam meer commentaar op de emotionaliteit van de boodschap van Greta Thunberg dan op wereldleiders, die zich niet voor steekhoudende plannen engageren.  Vreemd genoeg was Mutti Merkel (net als in de vluchtelingensituatie in 2015) de enige die alsnog wat perspectief bood.  Trump, die een alleen verrassingsbezoek aan de klimaattop bracht, kijkt inmiddels aan tegen het opstarten van een afzettingsprocedure.  Kortom: het bleef deze maand bij business as usual. De urgentie om dringende problemen aan te pakken blijft ontbreken. Onze leiders lijden aan lethargie. En de bevolking lijkt er niet echt wakker van te liggen.

Toch zijn er ook hoopvolle signalen. Zo was er een succesvolle SMS-campagne om het geld voor een duur medicijn van een kind op te halen.  En kenden we diverse plaatselijke initiatieven om in water of op land plastics op te ruimen. … Het lijkt er op dat aan de basis grotere gevoeligheid/betrokkenheid leeft dan aan de top.

Sluimert er wat onder de oppervlakte?

Onze portefeuille bewoog in september terug in de positieve richting. Er kwam 2,22 % bij, zodat ze sinds begin 2019 nu op een rendement van 17,81 % staat. Oktober is al vaak een maand van achteruitgang geweest. De signalen zijn voorlopig niet negatief. Maar soms kan iets jarenlang onder de oppervlakte woekeren vooraleer het in al zijn gevolgen abrupt duidelijk wordt.

De faling van de oudste reisorganisator Thomas Cook is daar het meest recente voorbeeld van. De impact op de meest Belgische reizigers zal, buiten ongemak wegens vergalde reis, nog meevallen. Het Garantiefonds Reizen vangt de financiële gevolgen wel op.  Wat de gevolgen voor werknemers betreft valt af te wachten. Daagt er een overnemer op en onder welke voorwaarden wil deze opereren.  Luchtvaartmaatschappijen en hotels zullen met hun onbetaalde rekeningen achterblijven en zien een deel van hun omzet in elkaar storten.  Vooral hotels uit Spanje, Griekenland, Turkije, Tunesië en Egypte – de populairste reisbestemmingen- zullen de gevolgen dragen. Bij die landen kan de opdoffer mogelijk een negatief gevolg op hun BNP hebben.