Tja, daar staan we dan. Aan het einde van de officiële Brexit-kalender. Met in het oosten een opportunistisch conflict uitgevochten door Turkije en Syrië. Links van ons land komende collectieve verarming en rechts van Europa dood en vluchtelingenleed. Dat stemt toch niet vrolijk? Of wel? Want het gaat verbazend goed vooruit. De crashmaand die oktober heet te zijn maakte zijn faam niet waar. De beurzen zijn gewoon blijven stijgen. Door een dooi in het handelsconflict tussen de VS en China? Door het uitblijven van harde bewijzen dat een recessie nu onvermijdelijk is? Of door het gevaarlijke TINA-syndroom nu ook voor particulieren de eerste banken beginnen uitpakken met negatieve rentes?

Een nieuwe kapitein aan het roer.

In alle geval de aflossing van de wacht bij de ECB is inmiddels gebeurd.  Christine Lagarde, voormalige topvrouw van het IMF, nam de plaats in van Mario Draghi.  Super Mario, aanvankelijk op handen gedragen voor zijn whatever it takes-retoriek en uitvoering, kreeg deze maand ook minder lof over zich uitgestrooid. Topeconoom, Felix Zulauf, verweet hem verantwoordelijk te zijn voor het vernietigen van het banksysteem, het onderuithalen van het pensioensysteem, het ondermijnen van het vertrouwen in geld en wetten. Kortom: een val van Hero to Zero. En een benoeming tot erevoorzitter van de gilde der criminelen.  Of Lagarde nog voldoende troeven uit haar mouw kan schudden om een volgende crisis het hoofd te bieden valt af te wachten.

Maar voorlopig valt er niet te klagen. Tenzij de laatste 2 maanden van het jaar een forse kanteling tonen, stevenen we af op een grand cru. En dit quasi over de gehele lijn. Van obligatiefondsen over gemengde fondsen tot aandelenfondsen. Zelfs de iets riskantere sector- of regiofondsen presteren goed. Onze eigen portefeuille strandt op een + 19.68 % in vergelijking met het jaarbegin.

En wat nu?

Het lijkt alsof iemand de risk off-knop met secondenlijm vastkleefde. Natuurlijk kan dit geen blijvend gegeven blijven.  Maar een sterke stijging is nog geen signaal dat je nu uit de markt moet stappen.  Irrational Exuberance, zoals een periode van overdrijving genoemd werd door voormalig Fed-baas Alan Greenspan, kan lang duren. En zeker op Europees niveau lijken de koersen momenteel nog niet in overdrive te zitten. Maar anderzijds: een kanteling kan er ook vlug komen.

Misschien had ik me ook maar als kandidaat CD&V-voorzitter  moeten outen. Het enerzijds/anderzijds-discours is me blijkbaar niet geheel vreemd. Omdat er geen zekerheden zijn natuurlijk. En het verleden zich gemakkelijker laat beschrijven dan de toekomst.