Beleggers hebben géén GPS. Meestal kunnen ze op basis van enkele gegevens wel de richting inschatten van de beweging (+ of -) van een aandeel of een fonds. Gezond verstand -, gedegen kennis van het bedrijf/de bedrijven en haar markt – , macro-economische visie hebben, … helpt ons al een deel op weg. Maar toch blijft beleggen zich voortbewegen op een bochtig parcours.

Weg van de Tafelberg.

Bij velen (en ook bij mezelf) was de verwachting dat de rente een tijdlang hoog zou blijven. Minstens tot het zeker was dat de ontspoorde inflatie bedwongen was. Dat gaf aanleiding tot minder optimisme onder aandelenbeleggers.

• Bij een hoge rente zijn vastrentende producten immers aantrekkelijk: rendement én weinig risico. Een combo dat de appetijt in aandelen afremt.
• Ook zijn hoge rentes bedreigend voor bedrijven die deels met leningen gefinancierd zijn. Zeker als kredieten op vervaldag komen én tegen hogere percentages moeten geherfinancierd worden. Dat dreigt de winstmarges aan te tasten. Wie zich te ver waagde, dreigt over de kop te gaan.

Het had er dus de schijn van dat het vet van de soep was.  En dat we voor de komende maanden eerder aan afkalvende rendementen zouden moeten wennen. Dat we een recessie zouden moeten uitzweten.

Het beeld van de Tafelberg was populair geworden: een plotse harde klim van de rentes in de voorbije maanden (de ene flank) en een lange periode van hoge rentes (het plateau),waarop we ons nu bevonden. Met de verwachting dat de rentes ooit eens -mogelijk niet erg vlug- terug zouden zakken (de andere flank van de berg).  En zie … plots lijkt het sentiment gekeerd.

Voorbarig optimisme of een eindejaarrally?

Nu is het niet abnormaal dat er in de laatste weken van het jaar een soort eindejaarrally in de markt ontstaat.  Redenen hiertoe zijn onder meer:

• fondsbeheerders, die hun portefeuille opkuisen. De verliezers inruilen voor de winnaars van het voorbije jaar, zodat in  jaarverslagen hun klanten niet merken dat ze lange tijd op de verkeerde paarden gewed hadden.
• verminderde handel op de platforms. Omdat er nogal wat beheerders in de laatste weken van het jaar vakantie opnemen.
• toestroom van geld. Eindejaarspremies en pensioenspaargelden die alsnog voor einde jaar moeten besteed worden, … .
• …

Veel geld én verminderde handel vormt een hefboom voor stijging in de koersen.

Maar de rally is wel erg vroeg gestart. Maakt de beurs hier weer waar dat ze steeds vooruitloopt op de feiten? Of wordt er- voor dezelfde reden- al van uitgegaan dat de recessie binnen enkele maanden toch voorbij zou zijn en sorteert men hierop reeds voor door nu te investeren?

Koersen omhoog, zekerheden omlaag?

Sinds begin november gaan veel aandelen weer in stijgende lijn. Ook in onze eigen portefeuille blijkt dit. Gezien ze voornamelijk uit aandelenfondsen bestaat. Waar deze eind oktober zowat rond een rendement van 0 % balanceerde, staat er nu een maand later toch weer een positief cijfer op onze tabellen:  + 8,05 % (YTD).

Terwijl we toch niet zomaar klakkeloos optimistisch kunnen zijn:

• de oorlog in Oekraïne blijft een onzeker verloop kennen. En bijgevolg is handel met Rusland nog steeds zo goed als onbestaande
• het slagveld in Israël/Palestina blijft een kruitvat met mogelijke uitlopers naar andere landen
• de handelsoorlog tussen VS (met Europa in volgende rol) en China is niet verminderd na het bezoek van Xi aan Biden
• de peilingen mbt. de nakende presidentsverkiezingen in de VS suggereren dat Trump het in 2024 wellicht opnieuw zal halen. Ondanks (of juist dankzij?) zijn imago van olifant in porseleinkast.
• het schuldenplafond in de VS dreigt de kredietwaardigheid van de VS verder aan te tasten. Nadat S&P (reeds in 2011) en Fitch in augustus van dit jaar) de status van de VS verlaagde, lijkt het er op dat ook kredietbeoordelaar Moody’s die stap overweegt.
• de belangrijkste economie in Europa geraakt maar niet uit haar recessie
• …

Het is dus afwachten of we in de laatste maand van het jaar ook op de beurs overspoeld worden met cadeautjes. Omdat de toekomst niet vastligt, kan het evengoed dat er juist verlies opgetekend wordt. En we dus het gevoel hebben dat er fel in onze portemonnee getast wordt. Een gevoel dat veel ouders en grootouders in december niet vreemd is.