“Sell in May and Go Away …”. Het is een gekende spreuk in beleggersland. Maar probeer het maar eens. Het land is op slot. Je mag alleen naar je eigen tweede verblijf. Gesteld dat het binnen de landsgrenzen ligt. Om maar te zeggen dat het nog steeds abnormale tijden zijn. De regeringen in diverse landen doen pogingen om de economie terug te lanceren, door lockdown-maatregelen te versoepelen. Maar de burger blijft verward achter. Is het al voldoende veilig om terug massaal te gaan winkelen, als zelfs mijn kinderen nog niet allemaal naar school kunnen gaan? De moeilijke weg naar de normaliteit ligt voor ons.
It’s the economy stupid
Ook bij veel ondernemers is het zoeken naar herlancering van hun merk, naar nieuwe evenwichten. Sommigen zijn wellicht te geduldig, maar enkelen proberen met bruut geweld te forceren. Typevoorbeeld hiervan was tech-posterboy Elon Musk.
In zijn staat was heropstart verboden, maar hoogstpersoonlijk forceerde hij de opening van zijn fabriek. Niet gehinderd door scrupules blijkbaar, gezien hij enerzijds zijn werknemers een potentieel gezondheidsrisico injaagt én gelijktijdig hen het vooruitzicht geeft op hun collectieve C4.
Door het getreiter van de overheid besloot hij namelijk om de betreffende fabriek in Fremont (Californië) te sluiten en over te brengen naar Texas. In vogelvlucht toch vlot 2.700 km uit elkaar.
Een visionair met sterke daadkracht. Dat is hij zeker. Zijn economische successen zijn adembenemend. Maar als baas lijkt hij een minder geleid projectiel dan de sateliettreintjes van zijn bedrijf Starlink.
Het is tekenend dat een president die zijn volk (sarcastisch?) aanraadt om bleekwater te drinken tegen covid-19 pal achter Musk gaat staan als hij de overheidsreglementering negeert om zo vlug als mogelijk naar ‘back to normal’ te kunnen. Arm in arm lijken ze zenuwachtig om hun verlies van momentum. Bij de ene om omzet en bij de andere om herverkiezing.
Er komen andere tijden
De beurzen die in april al een ruime inhaalbeweging op het verlies van maart maakten, blijven hetzelfde pad houden. Ondanks het feit dat de heropstart blijkbaar toch niet zo evident is. Dat leren de ervaringen in Zuid-Oost Azië ons toch. De schattingen over de economische krimp en de gestegen overheidsuitgaven, zorgen niet langer voor een kramp.
Toch zal het pijn doen. We weten niet voor hoelang en bij wie? Groot jobverlies bij de onderklasse, falingen wegens gebrek aan financiële reserve en klanten bij de middenstand, verhoging bij belastingen en of BTW, … . Ga er maar eens aanstaan als politicus (om de juiste beslissingen te nemen hoe uit deze knoop te geraken). Ga er maar eens aanstaan als onderklasse, middenstander, consument en belastingbetaler.
Een van de enige dingen die we weten is dat angst een slechte raadgever is. Ok, het duisterste punt van de nacht is net voor zonsopgang. Maar wie ziet nu waar er perspectief is? Wie heeft voldoende veerkracht om achteruit te gaan en van daaruit terug aan te zetten (reculer pour mieux sauter)?
‘Tja, toen Joan Baez Dylans handje vasthield, had niemand kunnen denken dat we 56 jaar later van achter onze mondmaskers konden zien hoe ‘The Times They Are a-Changin’.
Blind investeren in aandelen?
De eigen portefeuille deed het in mei 2020 niet slecht. Maar ze was daarmee geen uitzondering. De belangrijkste beurzen wereldwijd krabbelden – ik moet in feite schrijven: veerden- terug recht. Er heerst een groot spagaat tussen Main Street, waar het gewone leven zich afspeelt en Wall Street, waar het deels fictieve leven van de financiële vooruitzichten zich afspeelt.
Op jaarbasis staat onze portefeuille nu op – 7,22 %. Dat betekent echter dat ze in mei toch behoorlijk groeide. Zelf denken we dat die groei te voorbarig is. Benieuwd wat er gebeurt als er straks?/in het najaar?/… een 2e golf van Covid-19 uitbreekt. Want 1 ding weten we zeker. Tot op heden is er geen vaccin beschikbaar. Wordt de moeilijke weg naar de normaliteit dan al terug opgebroken?