De focus lag ook deze maand -buiten de drieste aanslagen waarmee IS blijvend (niet alleen) de Westerse wereld en haar waarden bestookt- op de wispelturige president van de VS.

In de VS wordt steeds meer duidelijk dat hij tegen de checks and balances aanloopt en zijn eigen beleid niet echt vorm kan geven. Dit gaf aanleiding tot een kleine hick-up in de aandelenrally die we sinds zijn aantreden kennen. Blijkbaar hebben beleggers beseft dat er een te optimistische inschatting van zijn realisaties in hun posities zat en hebben ze wat gas teruggenomen.

Van zijn eerste buitenlandse tournee herinneren we het schaamteloos wapenakkoord met Saudi-Arabië , de terechtwijzing van alle andere NAVO-partners mbt. hun financiële bijdragen, het machogedrag (bruut opzij schuiven van premier Montenegro), … De luchtiger pers vermoedde een haar in de boter tussen hem en zijn ega. En 1 dezer wordt duidelijk of hij nu wel dan niet het klimaatakkoord van Parijs zal respecteren.

Voor de rest zien we in Frankrijk dat president Macron daadkrachtig zijn regering samengesteld heeft. Een huzarenstukje (gelijke verdeling conservatief en progressief, evenveel mannen als vrouwen, een flink aantal ‘gewone burgers’). Vraag is of deze constructie op termijn slagkrachtig zal zijn. Op korte termijn moet ook blijken of zijn ongewone aanpak vertrouwd wordt door de burgers, gelet op de parlementsverkiezingen in juni.

De kleine inzinking van midden deze maand heeft op de eigen portefeuille niet echt gevolgen gehad. Ze steeg door naar YTD van 9,069 % per 31/05.