Uiteraard stond de voorbije maand in het teken van sport en ontspanning voor vele mensen. De Ronde van Frankrijk (met toeschouwers) en de Olympische Spelen in Tokio (zonder toeschouwers) trokken/trekken heel wat aandacht. Het viel op dat deze vakantieperiode geen komkommertijd was.
Ervaar de kracht van de natuur.
De klimaatmaatverandering eiste onze aandacht op. Politiek gezien publiceerde de EU haar Fit for 55-programma. Haar ambitie om op korte termijn -2030- haar CO2-uitstoot met 55 % te verlagen. In België werd de bouw van een nieuwe gascentrale (tussentijdse oplossing in afbouwscenario van kernenergie) afgeblokt.
Maar vooral het noodweer in diverse plaatsen op de wereld legde de vinger nogmaals op de wonde. In Oostenrijk, Duitsland en de Belgische Ardennen was de ravage erg groot. Ervaar de kracht van de natuur, een brochure van de toeristische dienst van Wallonië, kon niet op een slechter moment gepubliceerd zijn. Mensen op amper enkele 10-tallen kilometers van onze deur verloren op een paar uur hun gave en goed. Het concept van klimaatvluchteling werd plots erg concreet.
Polariserende hongerstaking.
Maar ook de ‘gewone vluchtelingen’ stonden terug in de actualiteit. Een langdurige hongerstaking werd op het laatste nippertje stopgezet. Net voordat er doden vielen. De regering hield voet bij stuk. Ze wil niet weten van collectieve regularisaties. Omdat deze een aanzuigeffect naar België zouden veroorzaken. Van alle kanten werd met morele verontwaardiging uitgepakt. Enkelen wilden de regering doen vallen. Anderen vonden dat niet toegegeven mocht worden aan chantage. De huiscartoonist van De Standaard, Lectrr, hekelde de dubbele moraal via een cynisch grapje: alleen multinationals mogen chanteren.
Ondertussen in virusland.
Covid-19 kent een heropflakkering met de deltavariant. Onder meer Nederland schroefde haar versoepelingen al terug. Overal wordt bezorgd gereageerd sinds Engeland en Israël ons leerden dat zelfs gevaccineerden gevoelig zijn aan besmetting door de variant. Dat verhinderde niet dat massaal op vakantie gegaan werd. En deze vakanties gaven geregeld aanleiding tot nieuwe uitbraken.
Ook deze maand werd uitgebracht dat software van een Israëlisch bedrijf telefoons besmette met virussen waardoor ze konden afgeluisterd worden. Toevallig bij journalisten en mensenrechtenactivisten?
China toost en dreigt.
Dit jaar viert de communistische partij (CCP) er zijn 100e verjaardag. Leider Xi Jinping rolde alvast met zijn spieren. Hij stuurde een waarschuwing uit naar vreemde “krachten”. Die moeten er niet aan denken om zijn land te pesten of te beïnvloeden. “Hun hoofden zullen tegen de Grote Muur van Staal, gesmeed door 1.4 miljard Chinezen, geslagen worden. Tot bloedens toe.”
Het leidend- en organiserend beginsel daar blijft de CCP. Iets wat in de voorbije weken ook verder bewezen werd door de uitvallen naar private onderwijsinitiatieven en techreuzen als Tencent.
De financiële markten worden alvast zenuwachtig. Sommigen (vb. Cathie Wood van het succesvolle Ark Invest) stappen volledig uit de Chinese markt. Deze is voor hen te onberekenbaar geworden. Anderen denken dat China haar techkampioenen niet zal wurgen. Volgens hen zal de CCP alleen noodzakelijke regelgeving rond datagebruik (en -beveiliging) opleggen. Terwijl ze ook hun monopoliemacht wil doorbreken. Zij zien in de huidige problemen zelfs aankoopkansen voor geduldige beleggers.
Hoort in iedere toekomstgerichte portefeuille ook een gedeelte blootstelling aan China (en omstreken) aanwezig te zijn? De consensus hierover is verbroken.
Lichtjes hogerop.
Onze eigen portefeuille steeg nog een beetje. Ze staat nu op een rendement van + 12,11 % (YTD). Maar door de Chinaperikelen is 1 onderdeel ervan nu toch in het rood gedoken. Westers rood helaas. Want in tegenstelling tot wat we hier doen, noteert China haar stijgers in het rood en geeft ze haar dalers weer in het groen.