Begin 2019 stond in de VS in het teken van de muur aan de grens met Mexico. Komt hij er of niet, wordt hij van staal of beton, betalen de Mexicanen hem of niet,… Met getrokken messen stond Trump tegenover een democratisch blok. Veel republikeinen keken verveeld weg van de krachtmeting, die zelf de overheid tot stilstand deed komen (government shutdown).

Het voordeel van problemen in de thuismarkt is dat er weinig energie overblijft om in het buitenland brokken te maken. Zo kwam het dat het overleg tussen de VS en China nopens de onevenwichtige handelsbalans (en respecteren van intellectuele eigendom) niet verder op de spits gedreven werd. Via overleg lijken de plooien ietwat gladgestreken.  Signaal voor de beurzen om hun kar te keren en de vrije val van de voorbije weken achter zich
te laten.

Nochtans zijn we terug een maand dichter bij de Brexit én een redelijke overgang lijkt er niet meer in te zitten. Af te wachten of er een negatieve invloed komt in de koersen (het negatieve nieuws zou al ingecalculeerd kunnen zijn).

In de rest van Europa is het relatief windstil. Dit mogelijk in afwachting van Europese verkiezingen. We zien nu al dat achter de schermen de kaarten opnieuw geschud worden. Rechts probeert zich te hergroeperen. Dit met als doel een grotere impact van de eurosceptici. Ook de andere fracties moeten de invloed van het verdwijnen van hun Britse collega’s inschatten en proberen hun invloed/gewicht op zijn minst te behouden. Daarbij wordt de positie van La République n Marche (beweging van Em. Macron) belangrijk. Bij welke fractie vindt deze onderdak?

In België is de forse arbeidsuitstoot bij Proximus een bewijs dat disruptie overal grote slachtoffers maakt en dat overheden (hier als meerderheidsaandeelhouder) daar niet echt tegen bewapend zijn.

Met oog op verkiezingen worden lijsten klaargestoomd en witte konijnen uit hoeden getoverd (Van Langenhove  en De Decker doen alvast een Beelsje (als onafhankelijke een partijlijst trekken)). N-VA verraste door hun voorzitter uit de burgemeestersstoel in Antwerpen te trekken en voor hem de post van minister-president van Vlaanderen te ambiëren. Tegelijkertijd werd de PS weer als hun externe vijand gepositioneerd. Bij Open VLD lijkt de konijnendans niet gelukt, terwijl er bij Groen wel duchtig gekweekt werd.

En ondertussen blijft een groot gedeelte van de publieke opinie om maatregelen ter bestrijding van klimaatverandering schreeuwen.

En wat deed onze portefeuille ondertussen? In het begin van de maand schoot ze vlot uit de startblokken. De negatieve trend uit het vorige kwartaal lijkt (althans voorlopig) gekeerd. Met een stijging van 6,64 % op 1 maand werd het jaar goed ingezet.

Maar overmoed is ongepast. Zeker als je de maanden voordien een flink verlies opliep. De recentste beleidsbeslissing van de FED (bocht van 180 ° mbt. rente-evolutie) lijkt toch te suggereren dat ook in de VS een groeivertraging ingezet is (tenzij de Fed toch zou plooien voor de verzuchtingen van Trump). Voorzichtig blijven dus.