De wereld went ondertussen sinds meer dan 1 maand aan de houding van “The Donald”. De POTUS lijkt van campagnemodus niet ontpopt te zijn naar begeesterend leiderschap (tenzij voor zijn eigen achterban). De financiële markten laten het echter niet aan hun hart komen. Vooral de waardes van Amerikaanse bedrijven lijken voorlopig nieuwe hoogtes op te zoeken.
In eigen land was het thema van de maand (buiten de geluidnormen van de luchthaven) vooral dit van duister financieel gewin in parapolitieke raden (intercommunales,… ) én bedrijven door politici. Het boek over de graaicultuur van PVDA-boegbeeld Peter Mertens werd als het ware live in beeld gebracht. Er werd met scherp op elkaar geschoten en soms ook in de eigen voet. Plots ga je ook een andere betekenis zien in een oude PVV-slogan waarmee wijlen Willy Declercq in 1981 de verkiezingen won:
“Niet u, maar (toevoeging redactie: de vertegenwoordiger van) de staat leeft boven zijn stand”.
Als zaakvoerder van een klein bedrijf met mijn voeten in de sociale realiteit van alle dag, hoed ik mij er voor om de afgunstcultuur te stimuleren. Al te gemakkelijk gaan bepaalde groepen morren en veralgemenen dat zij tot de have-nots behoren en dat de haves maar moeten inleveren. Vaak lijkt het toch een soort vertaling te zijn van de NIMBY-houding. Raak niet aan mijn belangen, maar zoek het elders. Een soort van vijanddenken (wij-zij) dat we op andere terreinen (denk Trump, denk nationalisme) zien terugkomen, maar daar wel kritisch op reflecteren. Wat niet wegneemt dat trop teveel is en teveel trop is.
Naast uitspraken over “gewone lonen”, “normale vergoedingen” die de wereldvreemdheid van sommige politici mbt. het doorsnee-inkomen van de hardwerkende Vlaming illustreerden, valt vooral de roep naar transparantie op.
Deze roep naar transparantie is er ook in het bedrijfsleven steeds meer en wint als 3e pijler van de ESG-benadering meer gewicht. ‘Governance‘ te vertalen als ‘duurzaam beleid’ staat steeds hoger in de aandacht bij raters. Onder meer ontwijkend belastingsgedrag en onverantwoorde loonspanning bij bedrijven worden dan tegen het licht gehouden. Ondanks alle uitspattingen, die er in het bedrijfsleven ook nog zijn, is ook daar niet alles meer gepermitteerd. Vreemd dat bedrijven hier de voortrekkersrol opnemen (ook onder druk van publieke opinie natuurlijk) en dat dit niet getrokken werd door politici, die toch als civil servants bij uitstek hier zuiver op de graad zouden moeten zijn.
Onze portefeuille stak geen zitpenningen op zak, maar moest het op eigen kracht doen. Ze evolueerde gunstig en heeft eind februari een YTD van 3.56 % bereikt. “It’ s huge! So huge!” om op zijn Trumps te zeggen.
Maar wat sterk stijgt kan ook sterk dalen. In de komende maanden zouden we ook wel eens volatiliteit in de omgekeerde richting kunnen kennen.
Zeker in Europa staan er de komende maanden belangrijke test op de agenda. Zal met Wilders in Nederland en Le Pen in Frankrijk het populisme zegevieren? Zal de opmars van SPD politicus Martin Schulz in Duitsland juist het oprukkende AfD kunnen pareren en hoe houdt Mutti Angela”Wir Schaffen Das” Merkel stand? Zal Griekenland een extra hulppakket krijgen of wordt het uit de EU gestoten? Schiet Theresa May de Brexitprocedure op gang?
Of zal de vreemde man in de VS Europa toch nog voor zijn en met protectionistische maatregelen en hernieuwde wapenwedloop ons allen inderdaad terug torpederen (sic) naar de jaren 80 van vorige eeuw?
Dat alles kan zijn effect hebben en er toe leiden dat de huidige euforie op de financiële markten in angst overslaat.