En Marche!, de prille beweging die de jonge Franse presidentskandidaat Emmanuel Macron uit de grond stampte, lijkt ook het motto te zijn voor de beurzen dit jaar.
Na een verschroeiende eerste paar maanden in de VS, is het nu duidelijk Europa die de wind in de zeilen lijkt te hebben. De Nederlandse verkiezingen betekenden geen doorbraak van extreem rechts (Wilders) en anti-Europa gevoelens. Na de eerste ronde in de Franse presidentsverkiezingen lijkt de strijd tussen Macron en Le Pen in het voordeel van de eerste te zullen uitdraaien. Dat Mélenchon en Le Pen er niet zullen in slagen hun anti-Europese insteek over het land uit te rollen, zorgde er voor dat alvast de beurzen een sprong vooruit maakten. Hoewel de rit maar gereden is als de wedstrijd voorbij is, lijkt de onrust plaats gemaakt te hebben voor hernieuwd vertrouwen. Dat in Duitsland de AfD in stukken aan het breken lijkt en ook daar het vertrouwen heerst dat hetzij Merkel (CDU), hetzij Schulz (SDP) er bij de verkiezingen terug aan de touwtjes zullen trekken helpt ook al om stoom af te laten. Hoewel quasi niemand wild loopt van de manier waarop Europa momenteel bestuurd wordt, is de vrees voor terugvallen op de eigen landsgrenzen na de Brexit-ervaring terug op de achtergrond aan het geraken. De liberale oriëntatie met verdere globalisering lijkt terug van weggeweest. Hiermee is de breuk met de burger natuurlijk niet weg. Maar ze is plots terug minder acuut.
Dat ook na 100 dagen Trump alles zich min of meer terug in woord een daad naar ‘gewoonte’ en niet naar extravagantie gaat gedragen helpt natuurlijk ook. Het bombardement in Syrië en het spierballengerol ten opzicht van Noord-Korea niet te na gesproken, lijkt het dat de zo geprezen “check and balances” in het Amerikaanse politieke – en juridische systeem toch hun werk doen.
[embedplusvideo height=”328″ width=”584″ editlink=”http://bit.ly/2ppGAHj” standard=”http://www.youtube.com/v/Qo3fT0xPeHs?fs=1″ vars=”ytid=Qo3fT0xPeHs&width=584&height=328&start=&stop=&rs=w&hd=0&autoplay=0&react=1&chapters=¬es=” id=”ep5017″ /]
Daarmee lijkt de urgentste druk op de financiële markten weggenomen en stijgen de koersen. In feite relatief vreemd dat sinds het dieptepunt in maart 2009 de wereldwijde aandelenmarkt nu reeds 9 jaar aan het feesten is (hoewel er inzinkingen geweest zijn (denk bijv. landen- en bankencrisis in Europa 2011)). De ingrepen van de centrale banken hebben daar natuurlijk wel een cruciale rol in gespeeld door met erg goedkoop geld de markt te overspoelen.
De positieve sfeer straalt ook af op onze portefeuille. Het YTD-rendement ervan staat na 4 maanden op 8,035 %. De aandelenfondsen die vooral op VS focussen maakten een pas op de plaats maar de exposure op Europa zorgde voor winst. Zelfs de politieke ontspanning in Europa zorgde er voor dat enkele obligatiefondsen terug wat van hun eerder opgelopen verlies goedmaakten.
Vraag is maar of niet her en der overmoed ontstaan is. Bedrijven of investeerders die teveel hooi op de vork namen. Overheden die hun schulden liepen oplopen ,…. Als dit zo is, dan komt dit ooit uit. Wie zei ook weer dat je pas bij laag water ziet wie er zonder zwembroek aan het zwemmen is? Is het nu al zo ver? Neen, de financiële markten kunnen lang (veel langer dan je als individu kunt volhouden) irrational excuberant zijn, zoals Allen Greenspan ons voorhield tijdens de dotcom-bubble. Wat uiteindelijk de lont zal ontsteken en waar het zal gebeuren is dus onbekend. Maar what goes up must come down. Vroeg of laat. Want al al te dikwijls werd er gedacht “there is no alternative” (TINA) . Of ” This time it’s different”.
Willen we daarmee zeggen dat het tijd is om uit de markt te stappen? Neen, we hebben geen glazen bol en weten het dus ook niet. Van winst nemen is niemand ooit armer geworden is het gezegde. Maar evenzeer hangen er tegeltjes in beurshuizen met de uitspraak “The Trend is your Friend”. Verder beleggen en verder spreiden dan maar. Zeker als je je geld nu niet nodig hebt voor een zinvol project.