Lobbyen heeft bij veel mensen een verdachte bijklank. Het gebeurt door schimmige – , maar financieel krachtige organisaties ten voordele van hun eigen winstmaximalisatie en zo nodig ten koste van mens en maatschappij. Dat lijkt althans wat de ‘common sense’ hierover zegt.
Als 130 financiële organisaties, die meer da
n $ 13.000.000.000.000.000.000.000 (lees 13 triljard) onder hun gezamenlijk beheer hebben, in hun pen kruipen om zich te richten tot de G20 dan wekt dit de aandacht. De G20 is namelijk een groep bestaande uit 19 landen en de EU, die samen 90 % van het wereldwijde BNP, 80 % van de wereldhandel en 2/3 van de wereldbevolking vertegenwoordigd, leert ons Wikipedia. Doel van deze groep is samenwerking en beraad m.b.t. het internationale financiële systeem. Deze G20 komt nu op 4 & 5 september samen in Hangzhou, China.
Wat vragen die investeerders?
- Minder overheidsbemoeienis?,
- Stopzetting van het lage rentebeleid dat hen in moeilijkheden brengt?,
- Meer tijd om zich aan de gewijzigde verplichtingen mbt. boekhouding en waardering te kunnen aanpassen?, ……
Neen. Ditmaal wordt een andere verzuchting geventileerd. Met name: zet meer in op schone energie. De aanzet naar een omslag is gegeven, maar als regeringen van belangrijke economische machten hebben jullie de verantwoordelijkheid om -samen met de private sector- er voor te zorgen dat de transitie vlug genoeg gaat, zodat de belangrijke investeringen die nodig zijn om de doelstellingen van de klimaatovereenkomst van Parijs te realiseren ook werkelijk gehaald worden.
De financiële spelers zijn onder meer belangrijke verzekeraars (o.m. Aegon, AXA), belangrijke pensioenfondsen ( o.m. Zweeds Nationaal pensioenfonds AP1,2,3,4 & 7, Deense pensioenfonds, Californisch Pensioenfonds van zowel leerkrachten (CalSTRS) als bedienden (CalPERS)), religieuze organisaties (o.m. Church of England Pensions Board, The United Reformed Church), financiële instellingen (o.m. Amundi, Robeco) als banken (of hun investeringspoot) (o.m. J. Safra Sarasin, BNP Paribas Investment Partners). Dus niet direct het meest activistische gedeelte van de samenleving of de klassieke middenveldorganisaties of het alternatieve “rood-groene” speelveld.
Dat deze opkomen voor omslag in energiepolitiek om de klimaatproblemen onder controle te houden, kan gemakkelijk geïnterpreteerd worden als windowdressing. En niet uit te sluiten is dat dit bij enkelen ook mee aanleiding is om de oproep te ondersteunen. Menige instelling lag immers in de voorbije jaren ook wel eens onder vuur voor (belangrijke) deelaspecten van hun beleid.
Het is echter wellicht toch vooral een bewijs dat
- het bewustzijn dat we allen in hetzelfde schuitje zitten en we er dringend voor moeten zorgen dat de wereld nog een eeuwigheid meekan, ook gedeeld wordt door organisaties, die daar pakweg 20 jaar geleden nog plomp aan voorbij liepen en vaak mee het tegendeel hielpen financieren.
- reeds vele institutionele beleggers niet meer alleen oog hebben voor het onderste lijntje van de resultatenrekening, maar ook niet-financiële criteria meenemen in hun overwegingen en beslissingen. Het valt te hopen dat politieke leiders voor hun argumenten -net als voor deze van wetenschappers- wat meer oor hebben dan voor deze van politieke tegenstanders.
- de ideeënoorlog op vlak van klimaatverandering kantelde en al een tijdje uit de hoek van geitenwollensokkendragers geraakt is.
Of de G20 hier uiteindelijk iets mee zal doen, is natuurlijk af te wachten. Er zijn op financieel vlak natuurlijk ook nog andere katten de geselen. Een excuus kan dus gauw gevonden zijn.
De 6 aanbevelingen vatten we hieronder kort samen:
- Ratificeer de akkoorden van Parijs zo mogelijk nog in 2016.
- Pas de aanbevelingen voor regeringen uit het in 2015 gepubliceerde Global Investor Statement on Climate Change toe (o.m. introductie van CO2-prijsheffingen, planning om gefaseerd uit fossiele brandstoffen te stappen, ondersteun de ontwikkeling en uitrol van schone energie)
- Ondersteun de oproep van VN Secretaris-Generaal om wereldwijd de investeringen in schone energie te verdubbelen tegen 2020
- Geef per land voorrang aan het toepassen van de overeenkomsten rond de doelstellingen van Parijs, zodanig dat alle G20 landen tegen 2018 hun doelstellingen bereikt hebben én hun klimaatambities nog kunnen optrekken.
- Geef voorrang aan regelgeving waarbij nationale financiële regulators (genre: NBB, FSMA) klimaatrisico’s duidelijk in kaart brengen. Op die manier kunnen beslissingen van investeerders, bedrijven, politiek en ook de bredere gemeenschap gedragen worden door zinvolle informatie.
- Verwelkom het werk van de G20-studiegroep voor groene financiering. De bevindingen van deze groep worden best voorgelegd op de komende top en opvolging ervan kan best mee opgenomen worden door toekomstige G20-voorzitters.
Lobbyen: zoals het meestal gezien wordt. Rijden voor andermans doelstellingen
De volledige brief kan je hier lezen.