Het televisieaanbod en het straatbeeld is gekleurd met verkiezingspropaganda. Bij B-Post moeten de postmannen eindelijk nog eens met volle zakken de baan op nu email en ander elektronische communicatie het volume van verzonden papier doet afnemen.

Op 14/10 zijn er gemeenteraadsverkiezingen. In Vlaanderen blijkt het vooral te gaan over hoe de koek verdeeld wordt.

• Vreet NVA de andere klassieke partijen kaal?
• Kan Alexander De Croo aanblijven als voorzitter als de resultaten van Open-VLD tegenvallen?
• Behoudt SP-A het burgemeesterschap in enkele grote steden?
• Blijft CD&V in vrije val en verliest het zijn plaatselijke machtsbasis ?
• Zal Vlaams Belang verschrompelen na alle interne partijtwisten? 
• Slaagt Groen in zijn wederopstanding? 
• Staat LDD voortaan synoniem voor Lijst De Dieperik (in)? 
• Kan Peter Mertens PVDA+ enkele procentpunten laten winnen?
•  …

Uitgeschreven partijprogramma’s worden alvast niet echt gepromoot. Je vindt ze niet in je brievenbus, waar eerder de glossy foto’s -en steeds meer- de zogenaamd gepersonaliseerde brieven de dienst uitmaken. Je vindt ze na enig zoeken wel terug op partijsites.

Maar echt sprankelend zijn ze meestal niet. Zo heb ik eens voor de proef de programma’s  van de partijen die in Gent opkomen, toch de 2e grootste stad van Vlaanderen, gescreend op aandacht voor “ethisch beleggen“. Ik geef toe het klinkt wat narcistisch.

Maar anderzijds zijn de meeste gemeenten in de voorbije 6 jaar getroffen door een financiële ramp na de implosie van de Gemeentelijke Holding. De dividenden die daar als aandeelhouder van Dexia naar de gemeentekassen vloeiden droogden op.

Dan denk je toch dat er mogelijk een beschouwing over risicovol financieel beleid kan geslopen zijn in de partijprogramma’s en een voornemen om minder op korte termijn te redeneren en ook te gaan naar verduurzamen van financiële stromen. 

Bij de 3 partijen die dit thema op zijn minst aansnijden in hun partijprogramma, is het gereduceerd tot enkele (althans in mijn ogen) nietszeggende lijntjes. Bij de andere partijen is er zelfs in de verste verte geen verwijzing naar hun beleggingsintenties met gemeentegelden.   

Het is niet aan deze blog om zijn lezers kiesadvies te geven, maar zoals de titel van deze bijdrage al verraadt, is dit géén pleidooi voor onverschilligheid. Ook op gemeentelijk – / stedelijk vlak is duurzaamheid belangrijk en komt het er op aan te kiezen voor die krachten die bereid zijn het status quo te doorbreken zonder het globale plaatje uit het oog te verliezen. De kracht van verandering zal nodig zijn & beleidsmatig zal men moeten denken, durven en doen. Maar hou aub ook rekening met zij die geen stem hebben of wiens stem niet gehoord wordt.  

 De gemeenteraadsverkiezingen kunnen een perfecte toepassing zijn van de slogan “Think Global, Act Local”.

Bovenstaande tekening is van KAL, cartonist bij The Economist . Ze werd er gepubliceerd op 15 september ll. Ze drukt perfect de verwachting uit die we hebben van politici en onze teleurstelling zo blijkt dat ze de problemen liever negeren dan aanpakken. Of het nu gaat over milieuproblemen,- wat hier het geval is- de vergrijzingsproblemen, de budgetproblemen, … . 

Aan u als kiezer dus om na te denken aan wie je je stem geeft.

En ja, de Unie der Zorgelozen bestaat echt. En gelukkig is het niet de verzamelnaam voor onze politieke klasse, maar een sociaal artistieke bende, die in Kortrijk niet-opgepikte verhalen rubriceert en deze doorgeeft. Verhalen vaak over werelden, die mijlenver van de politieke waan van de dag staan, maar daarom niet minder reeël of actueel zijn. Goed dus dat iemand ze onder de aandacht brengt.