Eeuwige roem lijkt niet meer van deze tijd. Want in een periode waar eis op transparantie steeds meer veld wint, worden valsspelers uiteindelijk toch ontmaskerd. Dit neemt niet weg dat een verdiende winnaar vele kwaliteiten heeft.

Hij kende weinig tot geen inzinkingen. Hij had het parcours het best ingeschat, zich met de beste medewerkers omringt, zich beter voorbereid en werd ook geholpen door dat tikkeltje geluk: niet gevallen, geen technische pech op een sleutelmoment in de wedstrijd.  Hij mag dus met recht en reden nogmaals op het podium op een boogscheut van de triomfboog. Een laatste keer op het collectieve netvlies geprent door alle media-aandacht, vooraleer de interesse verslapt en zich verlegt naar andere domeinen.

Wie als belegger als winnaar uit de bus komt, heeft toch een beetje de kwaliteiten en het geluk van een ronderenner. Alleen is er zelden een podium voor hem/haar opgetrokken, tenzij er deelname was aan een beleggingscompetitie.

Jaarlijks worden er voor beleggingsfondsen ook winnaars uitgeroepen. Er zijn ongeveer evenveel competities als er rondes zijn: de Morningstar Awards , Fondsenawards van De Tijd – l’ Echo, Lipper Funds Awards, Moneytalk Fund Awards …zijn er enkele van.

Nochtans hoort bij volgen van dergelijke lijstjes ook de nodige kritische zin . Misschien ben je zelf niet uitgerust om een betreffende ronde met goed gevolg te kunnen uitrijden (lees: is gevolgde beleggingsstrategie niet geschikt voor jou). En zoals je weet zijn de winnaars van vandaag niet noodzakelijkerwijs de winnaars van de toekomst. Bradley Wiggins nog aan toe !