Vakantie in volle gang en knaldrang was erbij. Recordopkomst voor de Gentse Feesten en een zinderend spannende Ronde van Frankrijk (m/v). Om maar 2 evenementen te citeren waar waar de pannen van het dak vlogen.

De aandelenbeurzen herpakten zich deze maand een beetje. Kan natuurlijk als je eerst fel gedaald bent. Vraag blijft natuurlijk of we stilaan op de bodem van de daling zitten. Het kan natuurlijk ook dat de recessievooruitzichten, de stijgende rente, de onberekenbare Oekraïnesaga en -het blijft hier wat onder de radar- de bankruns in China het prille optimisme zullen wegspoelen.

Voorlopig hangt er dus veel mist rond de richting waarin we bewegen. “Keep calm and carry on” zeggen ze dan in Groot-Brittannië. Zelf een uitgerangeerde premier houdt het daarbij. Zoals hij met “Hasta la vista, baby!” (Tot ziens, schat!) op een komende terugkeer anticipeert.

Ook de verzwakking van de € tegenover de $ is een element van zorgen. Zeker, uitvoer wordt hierdoor gestimuleerd. Maar invoer wordt een stuk duurder. Denk alleen maar aan onze afhankelijkheid van buitenlandse olie, gas, … .

Ook is er spanning binnen de euro zelf. De schuldenproblematiek van sommige landen speelt weer op. Vooral Italië loopt daarbij in de kijker. Het Transmission Protection Instrument dat de ECB toevoegde aan zijn beleidsinstrumenten moet zo nodig de oplopende spread tussen de verschillende rentes binnen Europa afvlakken. Zal dit even overtuigend zijn als het 10 jaar oude  Whatever It Takes statement van Draghi? Zo niet, dan dreigt er mogelijk een nieuwe Eurocrisis aan de einder.

Voorzichtig blijven is derhalve de boodschap. Maar beurzen gedijen ook op een muur van zorgen.

De eigen portefeuille kon een gedeelte van haar verlies wegwerken. Maar sinds begin dit jaar staat ze nog steeds stevig in het rood. Met een verlies van 11,36 % zitten we nog steeds met ons gat op de blaren. Zeker als je ook beseft dat de inflatie hoog blijft en voor juli op 9,62 % bleef steken. In koopkracht gaan we er dus 2 x op achteruit.