Augustus was een maand, die we het best kunnen samenvatten met de klassieker van Status Quo. Er was immers absoluut geen status quo, noch stijging op de financiële markten. Integendeel. Alles ging Down down.

[embedplusvideo height=”350″ width=”450″ editlink=”http://bit.ly/1EBxGvz” standard=”http://www.youtube.com/v/oWvGlPf-z7I?fs=1″ vars=”ytid=oWvGlPf-z7I&width=450&height=350&start=&stop=&rs=w&hd=0&autoplay=0&react=1&chapters=&notes=” id=”ep8004″ /]

De vlam in de pan kwam er door China, die verschillende malen ingreep op haar financiële markten en ook de wisselkoers van haar eigen munt, de yuan, aanpaste. Dit alles had ook op onze portefeuille een negatieve impact. Waar we eind juli nog met een YTD-rendement zaten van 13,95 %, donderde dit rendement op amper 1 maand tijd naar 4,94 %. Nog steeds gevoelig meer dan wat vastrentende producten opbrengen. Maar toch een flinke waarschuwing dat beleggen geen synoniem is voor slapend rijk worden.

U vindt de evolutie van onze portefeuille via deze link (onderaan vindt u maand na maand de evolutie)

Nu is stressbestendigheid in veel situaties natuurlijk een belangrijke eigenschap. Voor beleggers is hij cruciaal. Toch mag vasthouden aan een uitgestippeld pad op lange termijn niet beletten dat je geregeld toch eens je opties tegen het licht houdt.

Dus hier is de vraag m.i. “Hebben de groeimarkten afgedaan of is er iets anders aan de hand?” Het is natuurlijk zo dat andere groeilanden ook problemen kennen. Het acroniem BRICS, dat enkele jaren geleden opgeld maakte en wat staat voor Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika, heeft om diverse redenen veel van zijn glans verloren. Brazilië en Rusland hebben erg te lijden onder de super lage prijs van grondstoffen (olie, gas). In China loopt de overgang van een productiemarkt (voor de buitenwereld) naar een consumptiemarkt (voor eigen bevolking) niet van een leien dakje.

De impact van de veranderingen in China zijn wellicht maar de aanleiding én niet de oorzaak van de plotse ineenzakking van de markt. Dit bleek onder meer uit het feit dat zowat alle aandelen een tuimeling maakten. Niet alleen deze die een band met China hadden. Het is daarom m.i. voorbarig om de groeimarkten aan de kant te schuiven voor de lange termijn.

Wellicht is de vrees dat de VS binnenkort de rente zullen verhogen veel belangrijker. Door deze renteverhoging zou de periode van “gratis geld” na 7 jaar crisisbestrijding door opendraaien van de geldkraan ten einde komen. De VS neemt immers door de aanstaande renteverhoging (bescheiden) afscheid van de nul-rente, die er lang gebetonneerd leek.

De ecologiefondsen die in onze portefeuille opgenomen zijn worden ook erg beïnvloed door de marktbewegingen. Zo loopt bijv. door de sterk gedaalde olieprijs een fonds dat inzet op duurzame energie minder in de kijker van beleggers. En enkele luxemerken, zoals L’Oréal of H&M welke in diverse hitlijsten (hier vindt u bijv. de recentste lijst van Ethisphere) bovenaan prijken omwille van hun ESG -politiek, hebben af te rekenen met te verwachten verminderde omzet in bijv. China, waar de middenklasse minder snel zal kunnen oprukken.  Veel van deze bedrijven zijn ook vertegenwoordigd in beleggingsfondsen, die zich als ethisch profileren.

De gestegen volatiliteit is hiermee nogmaals bewezen.

Of de huidige periode van verlies op de beurzen een ideaal instapmoment is, zullen we pas later weten. Veel beheerders houden het er op dat de waarderingen niet overdreven zijn en dat een terugval als een koopmoment mag gezien worden.

Er is echter ook een beurswijsheid die zegt “never catch a falling knife” .