toch is en blijft het een lelijk ding. Dit leert ons een oude spreuk. Nochtans stellen we in onze dagelijkse praktijk vast dat we ons af en toe ernstig mispakken aan uiterlijk vertoon. Dat we dingen zien die er niet zijn.

Ik had het hier op deze site ook al eens over onder de topic Optisch bedrog.

Vandaag wil ik het nogmaals hebben over het belang én het gevaar van perceptie. De manier waarop we de werkelijkheid waarnemen komt immers niet steeds overeen met de feitelijke werkelijkheid. En meestal komt dit omdat we niet objectief waarnemen, maar ook belanghebbende partij zijn en we onze eigen observaties reeds ogenblikkelijk interpreteren  en laten beïnvloeden door onze eigen gemoedstoestand. Zo kan het komen dat we vinden dat het het gras altijd groener is aan de overkant. Ook al heeft onze overbuur geen tuin.

De reden om hier nu nog eens dieper op door te gaan is de recente beslissing van Carmignac Patrimoine om zijn investeringen in Europa fors op te trekken (*). Hallo? Is er dan géén eurocrisis meer?

Ter duiding: Carmignac Patrimoine (CP) is een (niet-ethisch) beleggingsfonds dat behoort tot de gemengde fondsen. Het fonds in kwestie kan maximaal 50 % in aandelen belegd zijn. We verdelen dit fonds wegens zijn bewezen rendement ook in ons verzekeringskantoor. En we gebruiken het ook om bij ethische portefeuilles van klanten, die aandringen op grote voorzichtigheid aan risico-afbouw te doen. Dit gezien we een eerder klein aanbod op vlak van obligaties hebben en ook omdat we ervan uitgaan dat obligatiefondsen op zich in de nabije toekomst niet echt goed meer zullen scoren gezien de rentes op een erg laag peil staan en obligatiefondsen juist profiteren van dalende rente. We verwachten immers niet dat er nu nog grote rentedalingen kunnen komen. Resultaat van opname van o.m. CP in de beleggingen is dan wel dat het gedeelte MVI (maatschappelijk verantwoord investeren) daalt en dat de portefeuille van de klant dan bijv. maar meer voor 60 % als ethisch kan bestempeld worden. Wij denken alvast beter 60 % dan niets of dan aanbod dat niet aan profiel van klant aangepast is.

 

Onze vraag is dus waarom neemt CP deze scherpe bocht? Daar zijn in feite maar 2 antwoorden op te verzinnen:

1. ofwel verwachten ze rendement in Europa en achten ze het risico er laag genoeg
2. ofwel denken ze dat de rendementsverwachtingen elders lager zijn en de risico’s er volgens hen hoger.

Dergelijke visie strookt niet echt met hoe er algemeen in de media over Europa gedacht en geschreven wordt. Op een fondsvoorstelling van Invesco Balanced-Risk Allocation Fund (een jong eveneens niet-ethisch fonds dat het ook erg goed deed op vlak van rendement) werd onderstaande slide geprojecteerd.

Dit beeld maakt op een overzichtelijke manier duidelijk hoe belangrijk perceptie is en dat deze bepaald wordt door de eigen positie die je inneemt. Zo ziet de  Europese Centrale Bank zichzelf als superman en Griekenland zichzelf als slachtoffer, terwijl de ECB Griekenland als bedelaar ziet en Griekenland de ECB als een flappentapper.

We hebben natuurlijk ook geen glazen bol en kunnen dus ook niet in de toekomst kijken. Het is echter opvallend dat na 5 jaar economische – en financiële crisis, we moeten vaststellen dat de fall-out van deze in de VS begonnen crisis zich nu al verschillende jaren in Europa situeert. Maken we vandaag een correctiebeweging mee waarbij ook de risico’s buiten Europa weer op hun eigen waarde geschat worden en er niet langer uit – , maar naar Europa gevlucht wordt? De recente evolutie van de aandelenbeurzen in Europa lijkt dit te suggereren.

In alle geval is de wereldhandel de voorbije maanden fors vertraagd, ziet het er naar uit dat de rente nog lang laag zal blijven en is quasi overal (uitgezonderd emerging markets  ) schuldafbouw aan de orde.

Dan doemt natuurlijk onvermijdelijk Tina op.  En het gebrek aan valabele alternatieven doet vaak kiezen voor de vlucht vooruit: terug naar aandelen of neerstrijken op nieuwe ontwikkelingen, die hun waarde nog moeten bewijzen (genre: Afrikafondsen of vastgoedprojecten bestemd voor derde leeftijd).

Feit blijft dat diverse institutionele beleggers de voorbije 10-12 jaar erg veel geld verloren hebben op de financiële markten door in het verkeerde segment te  zitten (overweging in dotcom-aandelen rond eeuwwisseling en zogenaamde “goedehuisvaderaandelen” zoals bankaandelen in periode voor 2008) en daarna gevlucht zijn naar absolute veiligheid.

Maar nu die absolute veiligheid steeds minder opbrengt komen ze daar nu ook in de problemen. De verwachtingen van hun klanten of de doelstellingen van hun bestaan worden niet gehaald. Zo moeten pensioenfondsen dusdanig beleggen dat er voldoende aangroei in hun kapitaal is om aangegane verbintenissen (uitbetalen van aanvullend pensioen) te kunnen nakomen. Op het moment dat die insitutionelen allen gaan inzien dat ze het niet halen met de uiterst defensieve opstelling, kunnen er grote kapitaalsverschuivingen op gang komen.

In welke richting dat die evolueren is moeilijk te beoordelen. Maar dat er een gedeelte naar aandelen zal gaan mag duidelijk zijn. En wellicht is het -in het kader van de veiligheid- ook zo dat enkelen het liever dichter bij huis zullen zoeken dan in exotische bestemmingen.

Is de move van Carmignac Patrimoine in dit licht te interpreteren? Als dit zo is, dan zou er alvast koersondersteuning moeten komen voor de meerderheid van de fondsen die wij bij Ethisch Beleggen verdelen en die een Europese focus hebben.

Maar omdat in de komende weken de resultaten van de Amerikaanse verkiezingen wellicht meer zullen domineren in de financiële en economische berichtgeving, zullen we dit niet dadelijk weten.  En zo zijn we terug bij ons uitgangspunt: perceptie belemmert vaak het zicht op de feiten .

——————————–

(*) bron:KarelMercx   Oct 29, 11:49am   via   Twitter for Android  “Europa is terug in Carmignac  Patrimoine. Vorig kwartaal nog 20,8% van de portefeuille in Europa, nu is het 45,6%” #carmignac