Leedvermaak is er niet bij. Maar soms is de symboliek van een gebeuren zo sprekend dat je er onwillekeurig even bij glimlacht. Of er een column aan wijdt. Opgedragen aan de kinderen van de rekening.

In de voorbije dagen werden we opgeschrikt door de ontploffing in Beiroet. Een enorme ravage aan materiële schade. Onmenselijk veel leed. Dit alles veroorzaakt door 2.750 ton ammoniumnitraat. Laksheid bij het beheer van de haveninfrastructuur 

https://twitter.com/i/status/1291376324834140165

(en mogelijk ook bij de Libanese autoriteiten) zorgde voor een ramp.

Het is helaas symbolisch voor de manier waarop we omgaan met gevaar. We verstoppen en/of negeren het. En dan gebeurt er lange tijd niets, waardoor we vergeten dat er ergens een tikkende tijdbom op ons ligt te wachten.

Het mag gaan over kernbommen, over kansen geven aan (mondiaal en plaatselijk) kansarmen, over pensioenopbouw, over sanering van overheidsfinanciën (onze gezamenlijke schuld), over klimaatverandering, …. .

Zand erover en het bestaat niet meer. Enfin, tot het natuurlijk ooit opnieuw opduikt. En de oplossing overgelaten wordt aan de volgende generaties.

Van die volgende generaties, die het nu in hun jeugd gefnuikt worden door COVID-19 (onderwijskansen – en ontspanningskansen missen) zei men vroeger dat ze een stralende toekomst voor zich hadden.

Maar de opstapeling van alle opgeloste- en/of door ons onder de mat geveegde problemen hypothekeert hun toekomst. Dat in het centrum van Brussel gisteren een gebouw (WTC-Toren) vuur vatte waarop in koeien van letters geschreven stond “The Future is Here” vat het mooi samen.

OK, het vuur werd tijdig geblust. Maar dat betekent nog niet dat de toekomst beter oogt voor de kinderen van de rekening. Leonard Cohen verwoorde het op zijn laatste CD zo:

” … You want it darker

We kill the flame.”