Met ingang van 03/01/2018 wordt MiFID II ingevoerd.

Volgens dagblad  De Tijd … een Europese richtlijn in die in theorie beleggers beter moet beschermen. In de praktijk is de regelgeving, waarbij fondsbeheerders bijvoorbeeld afzonderlijk moet betalen voor research, behoorlijk ontaard in een mastodont van duizenden pagina’s regelgeving met in totaal bijna 2 miljoen alinea’s. ( bold door redacteur van deze blog aangebracht).

Ga daar maar eens aan staan als financiële tussenpersoon.

U wordt zoals steeds -uiteraard- geacht om heersende  wetgeving na te leven.

En omdat deze  vanuit het oogmerk van consumentenbescherming opgezet werd, kan u hierop gecontroleerd worden door instanties die over uw verdere beroepsloopbaan kunnen beslissen.

• FSMA, die uw erkenning kan intrekken én onder meer hiervoor  mystery-shoppers aan het werk wil zetten.
• Financiële instellingen, die dezelfde controle door FSMA vrezen en hun tussenpersonen dus nog strikter zullen opvolgen. Dit volgens het systeem-paraplu. Regeltjes opleggen  en stippellijntjes trekken waar hun tussenpersoon moet tussen blijven.

Te vrezen valt dat deze regelgeving tot koudwatervrees zal leiden én niet tot vernieuwing in productaanbod.

Hoewel wij onze werking met het oogmerk op MiFID II tegen het licht hebben gehouden en op diverse plaatsen wijzigingen in procedure en voorstellingswijze aanbrachten, is het best mogelijk dat dit bij controle toch niet voldoende zal blijken. We zien wel of dan clementie mogelijk is.

In alle geval verplicht de wetgever de tussenpersoon én de belegger meer tijd vrij te maken om de behoeftes én de wensen van deze laatste duidelijker in kaart te brengen.

In theorie komt daar normaal gezien dan ook een beter antwoord op.  Mits de kandidaat-belegger natuurlijk zelf op voorhand eens over zijn eigen wensen nagedacht heeft én open kaart speelt.

De praktijkervaring leert dat beide elementen wel eens ontbreken. Zo gebeurt het frequent dat kandidaat-beleggers de bal terugkaatsen en aan een tussenpersoon vragen “Wat zou u doen?” -een vraag die totaal voorbijgaat aan hun eigen behoeftes- . Of dat ze om diverse redenen geen volledig beeld willen geven van hun financiële situatie (omdat ze het niet weten, omdat ze de discretieplicht van de tussenpersoon niet kennen of vertrouwen, omdat ze niet willen dat geweten is dat ze eveneens bij een collega-tussenpersoon te rade gaan, …).

Beter advies begint natuurlijk bij betere input.  Laat dat een oproep zijn om ook aan de kant van de klant een beter beentje voor te zetten. Zorgplicht bij uw tussenpersoon (de verplichting om een passend –  en geschikt product aan te bieden), vergt dat deze u minstens voldoende kent. Speel als klant dan aub. ook open kaart. Deze bal ligt in uw kamp.  En wordt er zelfs met een regelgeving van 2 miljoen alinea’s niet uitgehaald.

Ondertussen zal de gemiddelde financiële tussenpersoon zal zich door het doembeeld van de nieuwe wetgeving én haar gevolgen wellicht automatisch al beter gaan inspannen om u als klant tegemoet te komen.

Derhalve wensen wij beide partijen : “Een gelukkig nieuwjaar! En de moed om hun goede voornemens lang vol te houden.”